img085
Tego lala przyjechała do mnie do Tokio Juliette. Witając się, wydawałyśmy zwierzęce wrzaski radości. Zycie bez niej zawsze było dla mnie czymś wbrew naturze.
Juliette była na miejscu: mogłyśmy rozpocząć pielgrzymkę. Koleją Shinkansen pojechałyśmy do Kobe, skąd pociąg podmiejski zawiózł nas do Shukugawy. Już na dworcu wiedziałyśmy, że ta podróż jest pomyłką.
Miasteczko właściwie pozostało takie samo; to my, moja siostra i ja, się zmieniłyśmy. Yochien wydał mi się maleńki, zwykłe miejsce niewinnych zabaw. Uliczka prowadząca do domu utraciła swą magię. Nawet okoliczne góry sprawiały wrażenie niskich.
Kiedy znalazłyśmy się przed domem naszego dzieciństwa, wsunęłam głowę w otwór w murze i popatrzyłam na ogród; był taki sam, ale ja opuściłam imperium, a po powrocie znalazłam ogród.
Juliette i ja czułyśmy się tak, jakbyśmy spacerowały po polu bitewnym zasłanym trupami.
- Wracamy!
Z budki telefonicznej na dworcu zadzwoniłam do Ni-shio-san. Nikt nie odebrał. Poczułam smutek i ulgę; marzyłam, żeby ją zobaczyć, ale teraz się bałam, czy nie okaże się to porażką. Nieudany powrót do miejsca był przykry, choć do wytrzymania; nieudanego spotkania z ukochaną opiekunką bym nie zniosia.
Miesiąc później siostra wyjechała. Obiecała, że niedługo znów się spotkamy. Ale ja i tak przez długie godziny jęczałam jak zwierzę.
Wieczorami Rinri często zabierał mnie do tokijskiego portu. Ze wzruszeniem patrzyliśmy na zbiornikowce przewożące chemikalia. Były tam też całe góry opon. Ale najbardziej lubiłam obserwować amfiladę gigantycznych żurawi Komatsu: metalowe ptaki rzucały wyzwanie morzu z wojowniczym majestatem, którego estetyka wprawiała mnie w uniesienie.
Z naszego punktu obserwacyjnego mogliśmy także, odwróciwszy się, patrzyć na pociągi zdążające przez stary napowietrzny wiadukt. Nocami brzęk żelaza wywierał na mnie wstrząsające wrażenie. Byl czymś pięknym.
W swoim samochodzie jakuzy Rinri puszczał kompakty Ryuichi Sakamoto. Częstował mnie zimną sake; taka była moda. W Japonii postmodernizm miał swój urok.
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
img085 Tego lata przyjechała do mnie do Tokio Juliette. Witając się, wydawałyśmy zwierzęce wrzaski r
page0221 211 ■wiek, co do istoty swej, różni się od zwierząt, gdyż nietylko żyje i czuje, lecz jest
IMG?50 mm O cd 1 foto] i Sienkiewicza oraz protokół przyjęcia ustnego zawiadomienia o Tego samego d
CCF20091123 015 S po tego typu wstępie do wywiadu, odpowiedzi respondentów na następne mnie] lub zup
59485 PA030069 126 BONT W TREBLINCE córką, starą panną. Powiedziałem jej, że mam gościa. Przyjechał
PA030069 126 BONT W TREBLINCE córką, starą panną. Powiedziałem jej, że mam gościa. Przyjechał do mni
W Istambule staliśmy od wczesnego ranka do godziny 6 po południu. Często przyjeżdżał po mnie radca D
49778 IMGt42 Od tego czasu Violet F. Maas przyjeżdża do Polski corocznie, prowadząc dalsze szkolenia
Obraz (606) 3. Budowa zdania B. Kiedy Ewa zobaczyła podczas wycieczki Kraków, postanowiła przyjechać
Image0057 01 KAIR wszystkich Europejczyków zamieszkałych w Egipcie i przyjeżdżających do tego kraju.
geriatria 8 CZĘŚĆ 2. SYTUACJA MIESZKANIOWA OSOBY UBIEGAJĄCEJ SIĘ O PRZYJĘCIE DO ZAKŁADU Kryteria o
więcej podobnych podstron