43093 P1190828

aakłedaayoh w wielkich komorach drewnianych, spotyka się pochówki ułożone aa resztkach, najczęściej cztorokolnego wozu /tabl. XLV_f 11*/.

I vosu zachowały się zwykle Żelazne obręcze kół o śrenicy około 80 om, brusowe lab Żelazne ozęści piasty kół i zawleczki zakładane na końca osi. V niektórych grobach natrafiono też na jarzma bogato zdobione okuciami ma talowymi. Kie spotyka się w grobach szkieletów końskich, a tylko pozostałości uprzęży dla dwóch najczęściej koni pociągowych.

Są to wędzidła żelazne, brązowe poboóznice /krępuloe/ oraz liczne ozdobne guzki i tarczki zdobiące rzemienie uprzęży. Zmarli wojownicy ułożeni na wozach byli wyposażeni w broń. Spotyka się w grobach długie miecze halsztackie w pochwach. Bardzo często w grobach togo typu złożono ćwiartkę świni, przy której z regały leżał nóż żelazny, przeznaczony zapewne do krajania mięsa. Groby z wozami są toż bogato wyposażone w liczne ozdoby, części stroju i inne wyroby wykonane z brązu czy z żelaza. Bardzo licznie reprezentowana bywa ceramika. Niekiedy jeden pochówek jest wyposażony w blisko 60 różnych naczyń glinianych. Wśród wyrobów ceramicznych na uwagę zasługują pólka ięży co watę podstawki ustawione na plackach glinianych. Obok bardzo bogato wyposażonych grobów, w których ciało zmarłego było ułożone na wozie, występują też inne groby szkieletowe, wyposażono między Innymi w części rzędu końskiego 1 w broń, a także w metalowe ozdoby i części stroju oraz w ceramikę i pozostałości potraw mięsny oh. 0 ile groby na wozach uważa się za pochówki "książęce” mieszczące szczątki zmarły oh przywódców ozy - byó może - dynastów, o tyle groby drugiej grupy wiąże się z wyodrębniającą się wówczas warstwą wojowników konnych.

Na cmentarzyskach, na który oh występują bogato wyposażone groby kultury bylońsklej, spotyka się też współczesne płaskie pochówki ciałopalne, najozęśoiej popielnicowe, raczej ubogo wyposażone. Znane są też współczesne pochówkom komorowym odrębne cmentarzyska z płaskimi grobami ciałopalnymi, Cmentarzyska te są bardziej liczne na peryferiach zasięgu kultury bylońsklej. Sądzi się, że spoczywają na tych cmentarzyskach szczątki przedstawicieli miejscowej ludności, potomków famy eztitersklej kultury knowiskiej ozy też kultury łużyckiej, podporządkowanej politycznie przez ludność kultury bylańskiej.

Ceramika charakterystyczna dla kultury bylańskiej /tabl. XLV, 1-13/ to głównie naczynia wazo wata o krótkiej wyodrębnionej szyi z rozchylonym brzegiem, duże naczynia zasobowe o lejkowato rozohylonoj szyi, liczne misy o brzegu zagiętym do środka lub o brzegu nieco wygiętym na zewnątrz oraz rozmaite odmiany czerpaków i kubków. Obok ceramiki cienkościennej, o grafitowanej 1 wyświeconej powierzchni spotyka się naczynie malowane. V zdobnictwie naczyń zdecydowanie przeważają motywy geometryczne. Do wyjątków należą stylizowane przedstawienia postaci ludzkiej. Inwentarz metalowy ohorakterystyozny jest dla kultury halsztackiej, a zwłaszcza dla Jej zachodniej odmiany, z którą kultura bylańska jest zdeoy do wonie powiązana.

Na południe od zasięgu kultury bylańskiej, w południowych i południowo-zachodni oh Czechach, współoześnie występowała halsztacka kultura mogił południowoozeekioh. Kultura ta, silniej związana z miejscowym podłożem sohylkowobrązowej kultury milaweokiej, stanowiła Jakby pomost pomiędzy kulturą bylańską a zaohodniohalsztaoką kulturą z terenu południowych Niemieo. V odróżnieniu od kultury bylańskiej, przeważają w południowych 1 południowo-zachodnich Czechach pochówki ciałopalne. Są one nie tak bogato wyposażone Jak pochówki kultury bylań-akiej. Groby nakrywano tu kopcami niekiedy z kręgiem kamiennym aa obwodzie. Spotyka się też groby tej kultury wkopane wtórnie do starszych kurhanów, pochodzących Jeszcze z epoki brązu.

d. Kultura wschodni ohalsztacka

Wschodnia odmiana kultury halaztaokiej zasięgiem swym obejmowała głównie kraje położone w dorzeczu środkowego Umaj a, poczynając od Dolnej Austrii na zachodzie, po północną Chorwację na południowym wschodzie. Wschodnia granica w zasadzie biegła Dunajem. Jest to obszar zajmowany w epoce brązu przez środkowodunajską kulturę pól popielnicowych. W obrębie kultury wschodni obal sztaoklej wyróżniamy szereg lokalny oh grup. Grupa do Ino austriacka, zwana także grupą Statzan-dorf-Gemeinlebam lub kulturą kalenderberską /Kalenderberg koło Mdd-ling w Dolnej Austrii/, zajmowała głównie Dolną Austrię, po obu stronach Dunaju, a także północną część Burgenlandn i przyległe tereny półnoono-zachodnioh Węgier. W północnej ozęści Dolnej Austrii wyróżnia się niekiedy odrębny typ Brenhardsthal, w którym obok ciałopalnych spotyka się także pochówki szkieletowe. Znaczenie kultury kalen-derbersklej jest różnie oceniane przez poszczególnych badaczy. Mówi się nawet o poważnych wpływach tej kultury w kierunku zachodnim, nawet na teron środkowych Niemieo. Grupa zachodnioałowaolia zajmowała tereny położone w południowo-zachodniej Słowacji, na lewym brzegu Dunaju, pomiędzy Morawą a Wagiem. Grupa szoprońska /Soppon/ obejmowała tereny no pograniczu austriacko-węgierskim i w północno-zachodniej Panonii. Grupa północno panońska występuje w północno-wschodniej ozęści Panonii, w pobliżu kolana Dunaju i przechodzi na lewy brzeg Dunaju, na wschód od Wagu. Grupa ta zwana jest typem Kdzeprepaspuss-ta. Grupa południoyopanońska, zajmowała południową część Panonii i sięgała na południe po Drawę. Z kulturą wschodnlohalsstacką Jest też powiązana kultura horakowska, zajmująca południowe Morawy.

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
img046 O godzinę i kwadrans jazdy samochodem od Nowego Jorku rodzice wynajęli w wielkim lesie drewni
200 201 aooo Rys. 5-85. Zastosowanie sumatora do dodawania i odejmowania taki można zbudować jaszcze
20164 str 200 201 Marcina Kalinowskiego) było wysokiej klasy. Ale król znalazł tutaj dzielnych pomoc
198 199 200 201 202 Któro, spośród wymienionych obok zadań, należą do zakresu działania
102 102 110 111 120 200 201 210 220 221 B Wadliwy ISSN (R) C Usunięty ISSN (R) CODEN A
Stahl67 bmp 166 WALTER R. STAHL 193 194 195 196 197 197 198 198 199 200 201 202 203 204
60086 Obraz64 (5) 196. 197. 190. 199. 200. 201. 202. 203. 204. 205. 206. 207. 208. 209. 210.
201 BIBLIOTEKI W WIELKIEJ BRYTANII temat m. Łn. E. Leipprand, R. Juehhoff, A. Predeek, a przede wszy
200 201 200 O Rya. 5.85. Zastosowanie sumatora do dodawania i odejmowania taki można zbudować jeszcz

więcej podobnych podstron