79 (174)

tmsm

w pełni zintegrowany z okrętowym centrum sterowania siłownią i obsługiwany z centrali. Całość jest zamknięta w oddzielnym, kompaktowym module (bloku) o długości około 9 m.

W trosce o bezpieczeństwo eksploatacji instalacja tlenowa, w której używany jest czynnik powszechnie stosowany np. w szpitalach, jest odseparowana wewnątrz modułu. W tej części nie występują przewody elektryczne, a sam system nie potrzebuje do pracy niebezpiecznych składników, np.: wodoru, który występuje na U-bootach i stwarza dodatkowe zagrożenie w chwili wybuchów podwodnych, lub innych wstrząsów. Wszystkie elementy są osadzone elastycznie, minimalizując hałas i drgania.

MESMA oferuje wysoką moc rzędu 200 kW.

Krótka refleksja o AIP

Jak widać z powyższego opisu MESMA nie jest taka straszna jak ją malują. W pewnym sensie jest najbardziej sprawdzonym systemem AIP, ponieważ powiela konstrukcje z instalacji atomowych, a te przecież są doskonale znane francuskim inżynierom. Jest to też powód, dla którego cieszy się ona powodzeniem w krajach aspirujących do budowy własnych podwodnych sił nuklearnych, a więc Pakistanie i właśnie Brazylii, która ostatnio podpisała stosowny kontrakt i choć DCNS zapewnia, że nie kiwnie palcem by pomóc taką siłownię im stworzyć, to jest jasne, że ułatwia prace dostarczając technologię zbliżoną dofinalnej. MESMA ma też oczywiście wady, podobne zresztą jak pozostałe dwa systemy AIP. Przede wszystkim cechuje ją niższa sprawność, większe zużycie tlenu, czy instalacja w oddzielnym bloku, są też jednak plusy, w tym bezpieczeństwo, niezawodność, tanie reagenty i łatwość obsługi.

Warto jednak się zastanowić nad potrzebą montażu AIP (jakiegokolwiek) na okrętach dla naszej MW. Czy rzeczywiście w obliczu możliwości oferowanych przez zasadnicze zespoły napędowe relacja koszt-efekt w przypadku zakupu i eksploatacji AIP nie zostanie zaburzona? Zdajemy sobie sprawę z globalnej już w tej chwili obecności naszych sił morskich, ale nawet udział w operacji na Morzu Śródziemnym wiąże się z dostępnością baz i częstym ich wykorzystywaniem. Warto przy tym pamiętać, że Chile, Indie, Brazylia czy Malezja to kraje, których okręty będą operować na znacznie rozleglejszych akwenach i nie będą wyposażone w podobne urządzenia. Działania narodowe w obrębie naszego morza już chyba zupełnie wykluczają konieczność posiadania okrętów z tak wysublimowanym i przez to drogim napędem. No, chyba że jego zakup ocenimy w kategoriach „absolutnie koniecznego trendu rozwojowego".

_SUBTICS_

Zintegrowany taktyczny system walki dla okrętów podwodnych SUBTICS (Submarine Tactical Integra-ted Combat System) opracowywano od 1999 r. na zlecenie DCN przez firmę UDS International (część nieistniejącego już Armarisa) i stanowi jego drugą generację. Pierwsza wersja systemu została zainstalowana na pokładach pakistańskich Agost 90B i jest w pełni operacyjna od 2001 r., kiedy to przeprowadzono pomyślne próby strzelań pociskami SM39 Exocet. SUBTICS integruje czujniki, urządzenia nawigacyjne, systemy łączności, system kierowania walką Aęuarius oraz systemy uzbrojenia. Jest on obsługiwany za pośrednictwem sześciu konsol uniwersalnych, z których każda wyposażona jest w dwa monitory barwne o wysokiej rozdzielczości oraz tabletu do wyświetlania sytuacji taktycznej.

Zasadniczymi czujnikami są stacje hydroloka-cyjne wchodzące w skład systemu Thales TSM 2233, w tym sonar z dziobową anteną cylindryczną, aktywne anteny burtowe, pasywne anteny burtowe, antena holowana, sonar przeciwminowy oraz urządzenia do pomiaru szumów własnych. Oprócz nich okręty dysponują radiolokacyjną stacją nawigacyjną Kelvin-Hughes typu 1007, pasywny system rozpoznania radiotechnicznego EDO Reconnaissance Systems AR-9000, peryskop Sagem APS oraz maszt optroniczny Sagem SMS. Maszty podnośne mają konstrukcję kompozytową, jedno lub dwuczłonową, o długości odpowiednio 6 i 12 m oraz prędkości podnoszenia od 9 do 20 s, którą zapewnia system hydropneumatyczny. Daje on możliwość chowania bez zasilania. Powleczono je materiałem pochłaniającym promieniowanie mikrofalowe.

Urządzenia nawigacyjne obejmują platformę inercyjną z żyroskopami, log, echosondę, GPS. Systemy łączności, w zależności od wersji narodowej okrętu, tworzą radiostacje UHF, VHF, SATCOM, łącza taktyczne Link 11,16,22 oraz standardów nie-NATO-wskich (np. SP100C na okrętach chilijskich), a także telefon podwodny.

Wspomniany system kierowania walką Aqua-rius przeznaczony jest do analizy parametrów ruchu celów, ich klasyfikacji, śledzenia, przygotowywania sposobów wyjścia z zagrożenia i planowania taktycznego, a także do wyboru i wstępnego programowania uzbrojenia oraz automatycznego nadzoru nad wyrzutniami i urządzeniem załadowczym.

Wszystkie składniki SUBTICS-a są zainstalowane w sposób zapewniający dalsze działanie w razie bliskich wybuchów podwodnych. Inne, mniej istotne, urządzenia w podobnej sytuacji mogą przestać działać, jednak nie mogą stanowić zagrożenia dla załogi, która np. prowadzi walkę o uratowanie uszkodzonej jednostki. Wiele podzespołów wykorzystuje technologie cywilne „z półki", w zobrazowaniu pomaga system operacyjny Unux, a samo oprogramowanie SUBTICS-a napisano w Javie i C++, co czyni je podatnym na dalsze modyfikacje w ramach modernizacji systemów bojowych i elektronicznych.

_Ocena_

Scorpene bez wątpienia stanowi ciekawą konkurencję dla typu 214. Przewyższa go w niektórych parametrach, w innych zaś mu z pewnością dorównuje. Przede wszystkim jest silniej uzbrojona i ma większą autonomiczność. Oczywiście ma też wady, po stronie których możemy umieścić mniej sprawny system AIP (jest to wada w przypadku decyzji MON i MW o zakupie okrętów z AIP).

Gdyby okazało się, że oferta DCNS-u jest korzystniejsza finansowo, a na dodatek Francuzi zechcieliby zainwestować w rozwój Stoczni Marynarki Wojennej S.A., wybór Scorpene, choć trudny do zaakceptowania przez niektóre kręgi, byłby jak najbardziej właściwy. Scorpene to konstrukcja sprawdzona w niemal takim samym zakresie, co typ 214. Co więcej, nie było wokół niej niejasnych „zawirowań" związanych z prototypem, które poddawałyby w wątpliwość jakość projektu i jego wykonanie.

W zasadzie jednym przejmować się nie musimy -zgodnie z zapewnieniami ministra ON kupimy jednostki nowe, co oznacza, że w każdy z przypadków będą to okręty nowoczesne. Pozostaje wyczekiwanie na decyzje MON w sprawie pozyskania okrętów podwodnych dla Polski. ■

Ilustracje: DCNS, Armada de Chile, Tomasz Grotnik.

TCCHniNii 9/9nriQ wofsiiaijfl Lj ćUUu

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Oznaczanie wytrzymałości gruntów na ścinanie za pomocą ścinarki obrotowej Cel ćwiczenia: Oznaczenie
234 235 (11) -234- smamej) za pomocą pierścienia luźnego. Obciążenie poprzeczne łożyska P = 5 -103 N
konkurencja oligopolistyczna(konkurencja za pomocą dyfersyfikacji produktu) konkurowanie poprzez
s174 (2) 174 Poznaj LinuxNawiązywanie połączenia PPP za pomocą skryptu ppp-nn Jeśli udało się nam ot
IMAG0301 4N#ffl pf/yf**4k Dekonsolidacja w Polsce, polegająca na: załadunku towaru u nadawcy za gran
66211 s174 (2) 174 Poznaj LinuxNawiązywanie połączenia PPP za pomocą skryptu ppp-nn Jeśli udało się
74818 Str127 (3) 9.7.8. TULEJE WCIĄGANE PN-79/M-86470 9.7.9. TULEJE WCISKANE Przeznaczone dla osadze
Slajd32 Wykrywanie określonych sekwencji DNA za pomocą sond molekularnych, komplementarnych do
174 Część IV: Sytuacja zbierania zeznań. z grup zostanie najpierw przesłuchana za pomocą metody SR.
79 kh K D M Zastosowanie: zejście z płyty chodnika na filar za pomocą drabiny stałej. jVfyfconanie:
DSC79 Nawrócenia 79 ną orientację za pomocą rozumowań pośrednich. Wyniki ich nigdy nie będą pewne,
D (104) (rys. 3). Po umocowaniu torped w uchwytach (cz. 34) łączymy oba jarzma ze sobą za pomoc
78,79 „niebi sytuac niczef motyv powii A ter. za
Obraz (1798) 174 padku podstawników, których efekty łatwo można opisać za pomocą struktur granicznyc
tpn w alpach i za alpami8501 174 już chwastem porosłe. Mówią, że za świetnych rzeczy pospolitej i
Obraz (1798) 174 padku podstawników, których efekty łatwo można opisać za pomocą struktur granicznyc
IMG00127 9.7.8. TULEJE WCIĄGANE PN-79/M-86470 9.7.9. TULEJE WCISKANE Przeznaczone dla osadzenia za i

więcej podobnych podstron