Bez nazwy

Bez nazwy



16

1.4. Pękanie przy obciążeniach statycznych

Materiały kruche - niezdolne do odkształceń plastycznych - pękają krucho, to znaczy w płaszczyźnie prostopadłej do maksymalnych naprężeń rozciągających, a w przypadku próbek rozciąganych - w płaszczyźnie prostopadłej do osi. Na przełomie nie widać gołym okiem żadnych oznak plastyczności, nie występuje przewężenie w miejscu pęknięcia.

W materiałach o małej ciągliwości przed pęknięciem mogą wystąpić pewne odkształcenia plastyczne, ale złom powstaje przed wystąpieniem szyjki, a więc nie jest widoczne przewężenie w miejscu pęknięcia. Przełom jest prostopadły do osi próbki, jednak na krawędzi przełomu mogą być widoczne minimalne ścięcia pod kątem 45°.

Pęknięcie rozciąganych próbek z materiałów ciągliwych jest poprzedzone dużymi odkształceniami plastycznymi, które występują jako poślizgi w płaszczyznach maksymalnych naprężeń stycznych, to znaczy pod kątem 45° do osi próbki. Przecinające się pod różnymi kątami liczne płaszczyzny poślizgów wytwarzają wiele defektów w postaci mikropustek . Przy dużych odkształceniach zaczyna się tworzyć szyjka, co zmienia w części środkowej przekroju najbardziej przewężonego stan naprężeń z jednoosiowego na trójosiowe rozciąganie. Trójosiowe rozciąganie i dalsze plastyczne poślizgi sprzyjają wzrostowi i łączeniu się mikropustek, co doprowadza do zainicjowania kruchego pęknięcia w tej strefie. Rozprzestrzeniające się od środka pęknięcie zbliża się do powierzchni próbki, gdzie panuje jednoosiowe rozciąganie, sprzyjające dalszemu rozwojowi pękania przez ścięcie w płaszczyznach działania maksymalnych naprężeń stycznych pod kątem 45° do osi. W ten sposób powstaje w próbkach okrągłych z materiału ciągliwego charakterystyczny kielichowaty przełom.

1.5. Próbki

Na rysunku 1.1 przedstawiono próbkę okrągłą z główkami do chwytania w szczęki. Próbki takie stosuje się tylko do badania materiałów plastycznych, ponieważ wykonane z twardych stali mają tendencję do wyślizgiwania się ze szczęk. Należy wówczas stosować próbki z gwintem lub z kołnierzem. Mocuje się je w pierścieniach z kulistymi powierzchniami, osadzonymi w kulistych gniazdach. Mocowanie takie jest korzystniejsze niż w szczękach, ponieważ minimalizuje możliwość powstania momentów gnących w rozciąganej próbce; dlatego też próbki z takimi główkami stosuje się w badaniach rozjemczych.

Próbki płaskie (rys. 1.7) stosuje się z reguły do badania właściwości wytrzymałościowych i plastycznych blach i taśm. Co najmniej jedna powierzchnia próbki powinna pozostać nieobrobiona, by badać nie tylko wytrzymałość materiału, lecz także by uwzględnić wpływ jakości powierzchni blachy na jej wytrzymałość.

£/ b0 = 25 *0,105

7

o0=6

-U

—i2

j

iD

fO

II

_c

L

0 = 70

r

n

II

<0

O

Lt =260

Rys.1.7 Próbka plaska proporcjonalna z główkami nr 39 wg normy [I)

Krotność próbek płaskich ustala się w stosunku do średnicy zastępczego koła, mającego takie samo pole powierzchni jak przekrój poprzeczny próbki.

Norma [1] dopuszcza stosowanie próbek okrągłych i płaskich bez główek.

Próbki cienkie o średnicy lub grubości do 2 mm wykonuje się jako nieproporcjonalne o długości pomiarowej Lo = 50 mm, a między 2 mm i 3 mm - o długości Z.0 = 80 mm.

Próbę statycznego rozciągania żeliw sferoidalnych wykonuje się na próbkach okrągłych pięciokrotnych o średnicy $14 mm. Podstawową próbkę do badania wytrzymałości żeliwa szarego przedstawiono na rys. 1.8.

<1>20±0.105

Rys. 1.8. Próbka z Żeliwa szarego typu A wg normy [4] do próby rozciągania


Statyczną próbę rozciągania rur przeprowadza się wg normy [5], Norma ta zaleca, w przypadku gdy średnica rury nie przekracza 30 mm, przeprowadzanie próby rozciągania ńa odcinkach rur. Odcinki te mocuje się w szczękach maszyn, wkładając do rury w części chwytowe parę dopasowanych trzpieni zapobiegających spłaszczeniu końców przez szczęki. Trzpienie powinny mieć odpowiednio zaokrąglone końce, aby nie przecinały obciskającej się na nich rury. .

W przypadku grubszych rur rozciąganiu poddaje się wzdłużne paski o grubości równej grubości ścianki rury i przekroju poprzecznym o kształcie segmentu pier-


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
IMAG0869 Wprowadzenie do obróbki plastycznej JeżeM na materiał izotropowy zdolny do odkształceń plas
Skrypt PKM 1 00021 42 gdzie: k - naprężenie dopuszczalne przy obciążeniu statycznym (zależne od rodz
Bez nazwy 1(16) PORADY BABUNI GDY SUSZONE GRZYBY POŁAMAŁY SIĘ ALBO MASZ DUŻO SUSZONYCH NÓŻEK ^ GRZYB
Bez nazwy 1(5) PORADY BABUNI PRZY KŁOPOTACH Z GARDŁEM LUB NOSEM MOŻESZ WYKORZYSTAĆ SILNIE DEZYNFEKUJ
pracownia modelarska oraz komory cieplne do zamrażania naprężeń (przy obciążeniach statycznych oraz
Bez nazwy& (4) Mario PilwerNarkotyki. Przy maleńkim stoliku w „Corkic’s Disco 1 siedział lamny Probe
Bez nazwy 6 6 wych w catym układzie obciążenia. Zawyżone odkształcenia, szczególnie w zakresie
Bez nazwy (16) 107 ciento siete 6    - De acuerdo. Con los mapas sera mas facil hace
Bez nazwy (16) 42 Szkice z filozofii literatury dać ją za pomocą prostych a sprawnych porównań, któ
Bez nazwy (16) 44 Szkice z filozofii literatury Na to odpowiem: ilość i rozmieszczenie miejsc niedo
Bez nazwy& Spośród czynników eksploatacyjnych sprzyjających przejściu materiału ’lóYrr>ego w stan
Bez nazwy 2 (16) 2 0 •3 * l 1 ) i_i. •< -I •§O? ^r£ +
Bez nazwy 4 (16) 194 IX. „Dziadów” część trzecia: manifest profetyzmu Nauka Swedenborga zna też niez

więcej podobnych podstron