Depresja u dzieci i mlodzieży 9 (24)

JOBĆ&bTlarfOŚ>2qiiłnń . . .. ........

być wywiady częściowo ustrukturyzowane (z pytania, mi otwartymi), aby skontrolować wszystkie symptonij. tyczne obszary zaburzenia depresyjnego.

Wywiad ź dzieckiem — obejmie ogólne tematy takie jak przyjaźnie, szkoła, zajęcia i rozrywka, rodzina-lęki, niepokoje, obraz samego siebie, nastrój, przejjgń wy gniewu, zaburzenia myślenia etc. Wywiady te róż. nią się między sobą wielością parametrów (aspektydo zmierzenia czy rozważenia) na przykład: wiek dzieci czy młodzieży, treść, rozległość psychopatologii etc Specjalista diagnostyk powinien wybrać najbardziej A powiędnie dla każdego przypadku.

Skale ocen ^przedstawiają one różne formy Śtl sownie do tego, czy wypracowane były jako skale samooceny, jako kwestionariusze dterodziców lub wychowawców, jako kwestionariusze dla użytku klinicznego, czy jako kwestionariusze dla osób ważnych w życiu dziecka.

Badania ambulatoryjne — znajdują się one ciągle w fazie rozwoju (przede wszystkim te, które dotyczą badania depresji dziecięcej). Jednak testy psychologiczne można uznać za badania ambulatoryjne, tak samo jak inne badania biologiczne, od chwili, kiedy wykazano id użyteczność i wiarygodność. Testy psychologiczne jednakże nie zostały zastosowane do tej pory w systematyczny sposób do badania depresji dziecięcej.

Etapy stawiania diagnozy

Dla wypracowania wartościowej i wiarygodnej diagnozy nie wystarczy zastosowanie odpowiednich instrumentów. Trzeba wyznaczyć fazy procesu diagnostycznego i przede wszystkim przyjąć w stosunku d® analizowanego podmiotu pełną zaufania i szczerości postawę otwartej komunikacji, dialogu, tak sarno, jak wobec osób odgrywających pierwszoplanowe role w realizowanym studium analitycznym.

Wyznaczenie faz diagnozy zakłada ustalenie następujących kroków postępowania, które powinny mieć miej^an*.

> identyfikacja zaburzenia depresyjnego; zebranie-mąksimunt infecmąeji na ten temat;

> przestudiowanie materiału zebranego z różnych źródeł;

> na końcu sporządzenie odpowiedniego raportu, aby wnioski w nim zebrane móc przedstawić i zastosować wodpo-wiedniej terapii.

Postawa specjalisty przygotowującego diagnozę

Właściwa postawa psychologa lub lekarza, który używa instrumentów badawczych i informacji jest czymś podstawowym dla nawiązania płynnej i wartościowej komunikacji z dzieckiem, z jego rodzicami i innymi osobami, które mogą dostarczyć użytecznych danych na jego temat.

51 □