PRZEKAZ 116
WSZECHMOCNY NAJWYŻSZY
PRZEKAZ 116
WSZECHMOCNY
NAJWYŻSZY
Gdyby człowiek zdał sobie sprawę z tego, że
jego Stwórcy
jego bezpośredni nadzorcy
podczas gdy są
boscy, są także skończeni i że Bóg czasu i przestrzeni jest
Bóstwem rozwijającym się i nieabsolutnym, wtedy
niekonsekwencje wynikające z doczesnych nierówności
przestałyby być głębokimi paradoksami religijnymi. Nie
byłaby już wiara religijna prostytuowana, aby ożywiała
społeczne zadowolenie z siebie szczęśliwych a jednocześnie
służyła popieraniu zaledwie stoickiej rezygnacji
nieszczęśliwych ludzi, z dołów społeczeństwa.
Kiedy się patrzy na nieskazitelnie doskonałe
sfery Havony, jest zarówno rozsądne jak i logiczne wierzyć,
że zostały zrobione przez doskonałego, nieskończonego i
absolutnego Stwórcę. Jednak, gdy się ogląda zamęt,
niedoskonałość i niesprawiedliwość na Urantii, ten sam
rozsądek i logika mogłyby doprowadzić każdą uczciwą istotę
do wniosku, że nasz świat został stworzony i jest kierowany
przez Stwórców, którzy są podabsolutni, przednieskończeni i
dalecy od doskonałości.
Empiryczny rozwój zakłada partnerstwo
stworzonego i Stwórcy
współpracę Boga i człowieka.
Rozwój jest cechą charakterystyczną empirycznego Bóstwa.
Havona się nie rozwija; Havona jest i zawsze była; jest
egzystencjalna, podobnie jak wieczni Bogowie, którzy są jej
źródłem. Jednak rozwój jest cechą charakterystyczną
wielkiego wszechświata.
Wszechmocny Najwyższy jest żywym i
rozwijającym się Bóstwem mocy i osobowości. Jego obecna
domena, wielki wszechświat, jest także rozwijającą się
domeną mocy i osobowości. Jego przeznaczeniem jest
doskonałość, jednak jego obecne doświadczenie zawiera
składniki rozwoju i niekompletnego statusu.
Istota Najwyższa funkcjonuje w pierwszym
rzędzie we wszechświecie centralnym, jako osobowość duchowa;
w drugiej kolejności w wielkim wszechświecie, jako Bóg
Wszechmocny, osobowość mocy. Trzecia z kolei funkcja
Najwyższego we wszechświecie nadrzędnym, jest teraz
potencjalna, istnieje tylko jako nieznany potencjał umysłowy.
Nikt nie wie, co ujawni ta trzecia ewolucja Istoty Najwyższej.
Niektórzy sądzą, że kiedy superwszechświaty zostaną
ustanowione w światłości i życiu, Najwyższy będzie
działał z Uversy, jako wszechmocny i empiryczny władca
wielkiego wszechświata, podczas gdy będzie rozprzestrzeniał
się w mocy, jako superwszechmocny wszechświatów zewnętrznych.
Inni domniemają, że trzecie stadium Najwyższości będzie
obejmowało trzeci poziom objawiania się Bóstwa. Jednak tak
naprawdę nikt z nas tego nie wie.
1. NAJWYŻSZY UMYSŁ
Doświadczenie każdej rozwijającej się
osobowości stworzonej jest pewnym stadium doświadczenia
Wszechmocnego Najwyższego. Inteligentne ujarzmianie każdej
materialnej części superwszechświatów jest częścią
rozwijającej się kontroli Wszechmocnego Najwyższego. Stwórcza
synteza mocy i osobowości jest częścią stwórczego impulsu
Najwyższego Umysłu i jest samą esencją ewolucyjnego rozwoju
jedności w Istocie Najwyższej.
Zjednoczenie mocy i atrybutów osobowościowych
Najwyższości jest funkcją Najwyższego Umysłu; a ukończona
ewolucja Wszechmocnego Najwyższego przyniesie w wyniku jedno,
zjednoczone i osobowe Bóstwo
a nie pewien luźno powiązany
związek Boskich atrybutów. Z szerszej perspektywy, nie będzie
Wszechmocnego niezależnie od Najwyższego a Najwyższego
niezależnie od Wszechmocnego.
W epokach ewolucyjnych, potencjał mocy
fizycznej Najwyższego powierzony jest Siedmiu Najwyższym
Dyspozytorom Mocy a potencjał jego umysłu spoczywa w Siedmiu
Duchach Nadrzędnych. Nieskończony Umysł jest funkcją
Nieskończonego Ducha; kosmiczny umysł, służbą Siedmiu
Duchów Nadrzędnych; Najwyższy Umysł jest w trakcie
aktualizowania się, w koordynacji z wielkim wszechświatem i w
funkcjonalnym związku z objawianiem i osiąganiem Boga
Siedmiorakiego.
Umysł czasowo-przestrzenny, kosmiczny umysł,
funkcjonuje różnorodnie w siedmiu superwszechświatach, ale
jest koordynowany pewną nieznaną, asocjacyjną metodą Istoty
Najwyższej. Kontrola nadrzędna wielkiego wszechświata,
sprawowana przez Wszechmocnego, nie jest wyłącznie fizyczna i
duchowa. W siedmiu superwszechświatach jest ona głównie
materialna i duchowa, ale w Najwyższym istnieją również
fenomeny, które są zarówno intelektualne jak i duchowe.
Doprawdy mniej wiemy o umyśle Najwyższości,
niż o jakimkolwiek innym aspekcie tego rozwijającego się
Bóstwa. Jest on bez wątpienia aktywny w całym wielkim
wszechświecie i przypuszcza się, że potencjalnie ma pełnić
znacznie szerszą funkcję we wszechświecie nadrzędnym. To
jednak wiemy, że podczas kiedy fizyczność może osiągnąć
kompletny rozwój i podczas gdy duch może osiągnąć
doskonałość rozwoju, umysł nigdy nie zaprzestaje się
rozwijać
jest to empiryczna metoda rozwoju bez końca.
Najwyższy jest Bóstwem empirycznym i dlatego też nigdy nie
osiągnie kompletności osiągnięć umysłowych.
2. WSZECHMOCNY A BÓG
SIEDMIORAKI
Pojawienie się mocy Wszechmocnego we
wszechświecie następuje równocześnie z pojawieniem się ma
scenie akcji kosmicznej wysokich stwórców i kontrolerów
superwszechświatów ewolucyjnych.
Bóg Najwyższy wywodzi atrybuty swego ducha i
osobowości od Rajskiej Trójcy, ale swą moc aktualizuje w
działalności Synów Stwórcy, Pradawnych Czasu i Duchów
Nadrzędnych, których wspólne działania stanowią źródło
jego rozwijającej się mocy, jako wszechmocnego władcy siedmiu
superwszechświatów.
Nie uwarunkowane, Rajskie Bóstwo, nie jest
pojmowalne dla rozwijających się istot czasu i przestrzeni.
Wieczność i nieskończoność są tym poziomem rzeczywistości
Bóstwa, którego czasowo-przetrzenne istoty nie mogą
zrozumieć. Nieskończoność Bóstwa i absolutność władzy są
nieodłączne Rajskiej Trójcy a Trójca jest tą
rzeczywistością, która leży nieco powyżej pojmowania
śmiertelnego człowieka. Istoty czasowo-przestrzenne muszą
mieć początki, relatywności i przeznaczenia, aby pojąć
związki wszechświatowe i zrozumieć znaczące wartości
boskości. Dlatego też Rajskie Bóstwo pomniejsza i skądinąd
warunkuje pozarajskie uosobienia boskości, powołując do bytu
Najwyższych Stwórców i ich towarzyszy, którzy zawsze niosą
światło życia coraz dalej od jego Rajskiego Źródła, aż
znajdzie ono najodleglejszą i wspaniałą ekspresję w ziemskich
życiach Synów, obdarzających światy ewolucyjne.
I stąd się bierze Bóg Siedmioraki, którego
kolejne poziomy śmiertelny człowiek napotyka w następującym
porządku:
1. Synowie Stwórcy (i Stwórcze Duchy).
2. Pradawni Czasu.
3. Siedem Duchów Nadrzędnych.
4. Istota Najwyższa.
5. Wspólny Aktywizator.
6. Wieczny Syn.
7. Ojciec Uniwersalny.
Pierwsze trzy poziomy należą do Najwyższych
Stwórców; ostatnie trzy poziomy to Rajskie Bóstwa. Najwyższy
zawsze lokuje się pośrodku, jako empiryczne uosobienie ducha
Rajskiej Trójcy i jako empiryczne zogniskowanie ewolucyjnej,
wszechmocnej władzy stwórczych dzieci Rajskich Bóstw. W
obecnej epoce wszechświata Istota Najwyższa jest największym
objawieniem Bóstwa dla siedmiu superwszechświatów.
Metodą ludzkiej logiki wywnioskować można,
że empiryczne, ponowne zjednoczenie zbiorowych działań trzech
pierwszych poziomów Boga Siedmiorakiego, może się równać
poziomowi Rajskiego Bóstwa, ale tak nie jest. Najwyżsi
Stwórcy, w swej niebiańskiej jedności mocy i osobowości,
tworzą i wyrażają nowy potencjał mocy empirycznego
Bóstwa. I ten potencjał mocy, empirycznego pochodzenia, wchodzi
w nieuchronny i nieunikniony związek z empirycznym Bóstwem
pochodzącym od Trójcy
z Istotą Najwyższą.
Bóg Najwyższy nie jest ani Rajską Trójcą,
ani też nie jest żadnym z tych Stwórców superwszechświata,
których funkcyjne działania faktycznie syntetyzują jego
rozwijającą się, wszechmocną władzę. Bóg Najwyższy,
podczas gdy pochodzi od Trójcy, przejawia się istotom
ewolucyjnym jako osobowość mocy tylko przez skoordynowane
funkcjonowanie pierwszych trzech poziomów Boga Siedmiorakiego.
Wszechmocny Najwyższy urzeczywistnia się teraz w czasie i w
przestrzeni, poprzez działania Najwyższych Osobowości
Stwórczych, tak jak w wieczności Wspólny Aktywizator
rozbłysnął w byt dzięki woli Ojca Uniwersalnego i Wiecznego
Syna. To te istoty, z pierwszych trzech poziomów Boga
Siedmiorakiego, są właśnie naturą i źródłem mocy
Wszechmocnego Najwyższego; zatem muszą mu one zawsze
towarzyszyć i wspierać go w jego działaniach
administracyjnych.
3. WSZECHMOCNY A RAJSKIE BÓSTWO
Rajskie Bóstwa nie tylko działają
bezpośrednio, w swych obwodach grawitacyjnych w całym wielkim
wszechświecie, ale funkcjonują również poprzez swe różne
przedstawicielstwa i inne przejawy, takie jak:
1. Zogniskowanie umysłu Trzeciego Źródła
i Centrum. Skończone domeny energii i ducha są dosłownie
trzymane razem przez umysłową obecność Wspólnego
Aktywizatora. Rozciąga się ona od Stwórczego Ducha we
wszechświecie lokalnym, poprzez Duchy Zwierciadlane
superwszechświata, do Duchów Nadrzędnych w wielkim
wszechświecie. Obwody umysłowe, emanujące od tych
zróżnicowanych ognisk inteligencji, stanowią tą kosmiczną
arenę, na której istota stworzona dokonuje wyboru. Umysł jest
tą elastyczną rzeczywistością, którą stworzeni i Stwórcy
mogą tak łatwo kierować; jest on istotnym ogniwem łączącym
materię i ducha. Obdarzenie umysłem, przez Trzecie Źródło i
Centrum, jednoczy duchową osobę Boga Najwyższego z empiryczną
mocą ewolucyjnego Wszechmocnego.
2. Objawienia osobowości Drugiego Źródła
i Centrum. Obecności umysłowe Wspólnego Aktywizatora
jednoczą ducha boskości z formą energii. Obdarzające
wcielenia Wiecznego Syna i jego Rajskich Synów jednoczą,
faktycznie zespalają, Boską naturę Stwórcy z rozwijającą
się naturą stworzonego. Najwyższy jest zarówno stworzonym jak
i stwórcą; ta okoliczność, że jest on właśnie taki,
objawia się w obdarzających funkcjach Wiecznego Syna oraz
równorzędnych i podporządkowanych mu Synów. Obdarzające
klasy synostwa, Michałowie i Avonale, faktycznie poszerzają swe
Boskie natury autentycznymi naturami stworzonych, które stają
się ich własnymi, dzięki życiu autentycznym życiem istoty
stworzonej na światach ewolucyjnych. Kiedy boskość stanie się
podobna człowieczeństwu, w związku tym tkwi ta możliwość,
że człowieczeństwo może stać się boskie.
3. Zamieszkujące umysł obecności
Pierwszego Źródła i Centrum. Umysł jednoczy duchową
przyczynowość z oddziaływaniami energii; obdarzająca służba
jednoczy boskie zstępowania ze wznoszeniem się istot
stworzonych a zamieszkujące ludzi fragmenty Ojca Uniwersalnego
faktycznie jednoczą rozwijające się istoty z Bogiem w Raju.
Istnieje wiele obecności Ojca, zamieszkujących liczne klasy
osobowości a w przypadku śmiertelnego człowieka, te
niebiańskie fragmenty Boga są Dostrajaczami Myśli.
Nieodgadnione Monitory są dla istot ludzkich tym, czym Rajska
Trójca jest dla Istoty Najwyższej. Dostrajacze są absolutnymi
fundamentami i na tych absolutnych fundamentach decyzje wolnej
woli mogą kształtować niebiańską rzeczywistość
wiecznościowca, w przypadku człowieka naturę finalisty, w Bogu
Najwyższym naturę Bóstwa.
Obdarzenia rajskich klas synostwa, w formie
istoty stworzonej, umożliwiają tym Boskim Synom wzbogacenie ich
osobowości, poprzez nabywanie autentycznej natury istot
wszechświatowych, podczas gdy takie obdarzenia niezawodnie
objawiają tym samym, istotom stworzonym, rajską drogę do
osiągania boskości. Dostrajaczowe obdarzenia Ojca Uniwersalnego
umożliwiają mu przyciąganie do siebie osobowości istot
obdarzonych wolą. I we wszystkich tych, wzajemnych związkach, w
skończonych wszechświatach, Wspólny Aktywizator jest wciąż
obecnym źródłem służby umysłowej, dzięki której takie
działania są prowadzone.
Tym i wieloma innymi sposobami, Rajskie Bóstwa
uczestniczą w ewolucjach czasu, jak rozwijają się one na
krążących w przestrzeni planetach i jak osiągają swą
kulminację w pojawieniu się osobowości Najwyższej, rezultatu
całej ewolucji.
4. WSZECHMOCNY I NAJWYŻSI
STWÓRCY
Jedność Najwyższej Całości zależna jest
od progresywnego jednoczenia skończonych części;
aktualizowanie się Najwyższego wynika z tego właśnie
jednoczenia czynników najwyższości i jest jego produktem
produktem zjednoczenia stwórców, stworzonych, istot
inteligentnych i energii wszechświatowych.
W tych epokach, w których zwierzchnictwo
Najwyższości przechodzi swój rozwój czasowy, wszechmocna
władza Najwyższego jest zależna od funkcjonowania boskości
Boga Siedmiorakiego, podczas gdy szczególnie bliski wydaje się
być związek między Istotą Najwyższą a Wspólnym
Aktywizatorem, razem z jego podstawowymi osobowościami
Siedmioma Duchami Nadrzędnymi. Nieskończony Duch, jako Wspólny
Aktywizator, działa na wiele sposobów, które kompensują
niekompletność ewolucyjnego Bóstwa i zachowuje on bardzo
bliskie związki z Najwyższym. Tą bliskość związków w
pewnym stopniu podzielają wszystkie duchy Nadrzędne a
zwłaszcza Siódmy Duch Nadrzędny, który mówi w imieniu
Najwyższego. Ten Duch Nadrzędny zna Najwyższego, jest z nim w
osobistym kontakcie.
Dawno temu, przy wypracowywaniu
superwszechświatowego systemu stworzenia, Duchy Nadrzędne
połączyły się z ancestralną Trójcą, we współtworzeniu
czterdziestu dziewięciu Duchów Zwierciadlanych i równocześnie
z tym działała stwórczo Istota Najwyższa, jako element
kulminacyjny połączonych działań Rajskiej Trójcy i
stwórczych dzieci Rajskiej Trójcy. Pojawił się Majeston i od
tamtego czasu ogniskuje on kosmiczną obecność Najwyższego
Umysłu, podczas gdy Duchy Nadrzędne wciąż działają jako
źródła-centra dla rozległej służby kosmicznego umysłu.
Jednak Duchy Nadrzędne wciąż nadzorują
Duchy Zwierciadlane. Siódmy Duch Nadrzędny jest (w swym
ogólnym nadzorze Orvontonu z wszechświata centralnego) w
osobistym kontakcie z (i ma kontrolę nadrzędną) siedmioma
Duchami zwierciadlanymi znajdującymi się na Uversie. W swojej
kontroli międzysuperwszechświatowej i
śródsuperwszechświatowej jest on w zwierciadlanym kontakcie z
Duchami Zwierciadlanymi swego własnego typu, znajdującymi się
w każdej stolicy superwszechświata.
Te Duchy Nadrzędne nie tylko wspierają i
umacniają władzę Najwyższości, ale z kolei są pod wpływem
stwórczych celów Najwyższego. Zazwyczaj zbiorowe wytwory
Duchów Nadrzędnych są klasy niby-materialnej (dyspozytorzy
mocy itp.), podczas kiedy ich indywidualne wytwory są klasy
duchowej (supernafini itp.). Kiedy jednak Duchy Nadrzędne
wytworzyły zbiorowo Siedem Duchów Orbit, w odpowiedzi na
wolę i zamiar Istoty Najwyższej, odnotować należy, że wynik
tego stwórczego aktu jest duchowy a nie materialny czy
niby-materialny.
Jak się rzeczy mają z Duchami Nadrzędnymi
superwszechświatów, tak jest również z trójjednymi władcami
tych superkreacji
Pradawnymi Czasu. Te uosobienia
sprawiedliwości-sądu Trójcy, w czasie i przestrzeni, są
polowymi punktami podparcia dla mobilizującej się, wszechmocnej
władzy Najwyższego i służą za siedmiorakie punkty
zogniskowania ewolucji władzy trójcowej, w domenach czasu i
przestrzeni. Z ich punktu widzenia, znajdującego się pośrodku,
pomiędzy Rajem a rozwijającymi się światami, ci pochodzący
od Trójcy władcy widzą obie drogi, znają obie drogi i
koordynują obie drogi.
Ale to jednak wszechświaty lokalne są tymi
prawdziwymi laboratoriami, w których wypracowuje się
eksperymenty umysłowe, galaktyczne przygody, rozwinięcia
boskości i rozwój osobowości, które, kiedy kosmicznie
zsumowane, stanowią aktualną podstawę, na której Najwyższy
osiąga rozwój boskości w doświadczeniu i poprzez
doświadczenie.
We wszechświatach lokalnych nawet Stwórcy
się rozwijają. Obecność Wspólnego Aktywizatora rozwija się,
od żywego zogniskowania mocy do statusu Boskiej osobowości
Matki Ducha Wszechświata; Syn Stwórcy rozwija się, od
egzystencjalnej natury rajskiej boskości, do empirycznej natury
najwyższej władzy. Wszechświaty lokalne są punktami
startowymi prawdziwej ewolucji, tym gruntem, gdzie rozmnażają
się prawdziwie niedoskonałe osobowości, obdarzone wolną wolą
decydowania o tym, aby stać się współstwórcami samych
siebie, takimi, jakimi powinni być.
Synowie-Arbitrzy obdarzają sobą światy
ewolucyjne i w końcu osiągają naturę, wyrażającą rajską
boskość w empirycznym zjednoczeniu z najwyższymi, duchowymi
wartościami materialnej natury ludzkiej. I dzięki takim oraz
innym obdarzeniom, Stwórcy Michałowie tak samo zdobywają
natury i kosmiczne punkty widzenia swych dzieci z wszechświatów
lokalnych. Tacy Mistrzowie-Synowie Stwórcy zbliżają się do
realizacji doświadczenia podnajwyższego; a kiedy ich władza we
wszechświecie lokalnym zostanie tak poszerzona, że obejmuje
związane z nimi Stwórcze Duchy, można powiedzieć, że
zbliżają się do granic najwyższości w zakresie obecnych
potencjałów ewolucyjnego, wielkiego wszechświata.
Gdy obdarzający Synowie objawiają
człowiekowi nowe drogi odkrywania Boga, nie tworzą oni tych
dróg docierania do boskości; raczej naświetlają te wieczne
magistrale postępu, które wiodą poprzez obecność
Najwyższego do osoby Rajskiego Ojca.
Wszechświat lokalny jest punktem wyjściowym
dla tych osobowości, które są najdalej od Boga, a które w
związku z tym mogą doświadczać najwyższego stopnia duchowego
wznoszenia się we wszechświecie, w maksymalnym stopniu mogą
partycypować we współstwarzaniu samych siebie. Te same
wszechświaty lokalne dostarczają największej możliwej głębi
doświadczenia dla zstępujących osobowości, które tym samym
osiągają coś, co ma dla nich takie znaczenie, jak wznoszenie
się do Raju dla istot rozwijających się.
Człowiek śmiertelny wydaje się być
niezbędny dla pełnego funkcjonowania Boga Siedmiorakiego, jako
zgrupowania boskości, które osiąga kulminację w
aktualizowaniu się Najwyższego. Istnieje wiele innych klas
osobowości wszechświata, które są tak samo niezbędne dla
ewolucji wszechmocnej władzy Najwyższego, ale to zobrazowanie
jest robione w tym celu, aby wywarło pozytywny wpływ na istoty
ludzkie, dlatego też ogranicza się przeważnie do tych
czynników, działających w ewolucji Boga Siedmiorakiego, które
mają związek ze śmiertelnym człowiekiem.
5. WSZECHMOCNY I SIEDMIORACY
KONTROLERZY
Byliście nauczani o związku Boga
Siedmiorakiego z Istotą Najwyższą a teraz powinniście zdać
sobie sprawę z tego, że Siedmioraki obejmuje tak samo
kontrolerów jak i stwórców wielkiego wszechświata. Do grona
siedmiorakich kontrolerów wielkiego wszechświata zalicza się
następujące istoty:
1. Nadrzędni Kontrolerzy Fizyczni.
2. Najwyższe Centra Mocy.
3. Najwyżsi Dyspozytorzy Mocy.
4. Wszechmocny Najwyższy.
5. Bóg Działania
Nieskończony Duch.
6. Wyspa Raju.
7. Źródło Raju
Ojciec Uniwersalny.
Te siedem grup jest nierozłącznie
funkcjonalnie związane z Bogiem Siedmiorakim i stanowi poziom
fizycznej kontroli w związku tego Bóstwa.
Rozwidlanie się energii i ducha (pochodzących
od wspólnej obecności Wiecznego Syna i Wyspy Raju)
symbolizowane było w sensie wszechświatowym, kiedy to Siedem
Duchów Nadrzędnych podjęło się wspólnie swego pierwszego
aktu zbiorowego stwarzania. Wydarzeniu temu towarzyszyło
pojawienie się Siedmiu Najwyższych Dyspozytorów Mocy.
Równocześnie z tym, duchowe obwody Duchów Nadrzędnych się
zróżnicowały, odwrotnie do działań fizycznych nadzorowanych
przez dyspozytora mocy i natychmiast pojawił się kosmiczny
umysł, jako nowy czynnik koordynujący materię i ducha.
Wszechmocny Najwyższy rozwija się jako
nadrzędny kontroler mocy fizycznej wielkiego wszechświata. W
obecnej epoce wszechświata, ten potencjał mocy fizycznej wydaje
się być skoncentrowany w Siedmiu Najwyższych Dyspozytorach
Mocy, którzy działają przez stałe lokalizacje centrów mocy i
przez ruchomych kontrolerów fizycznych.
Wszechświaty czasowe nie są doskonałe,
doskonałość jest ich przeznaczeniem. Wysiłki, zmierzające do
osiągnięcia doskonałości, odnoszą się nie tylko do
poziomów intelektualnych i duchowych, ale także do fizycznych
poziomów energii i masy. Ustanowienie siedmiu
superwszechświatów w światłości i życiu, z góry zakłada
osiągnięcie przez nie fizycznej stabilizacji. I przypuszcza
się, że ostateczne osiągnięcie materialnej równowagi,
oznaczać będzie koniec ewolucji kontroli fizycznej
Wszechmocnego.
We wczesnym okresie tworzenia wszechświata,
nawet Rajscy Stwórcy interesują się głównie równowagą
materialną. Forma wszechświata lokalnego nabiera kształtu nie
tylko na skutek działań centrów mocy, ale także w wyniku
przestrzennej obecności Stwórczego Ducha. I w takich wczesnych
epokach tworzenia wszechświata lokalnego, Syn Stwórcy przejawia
trudną do zrozumienia właściwość kontroli materialnej i nie
opuszcza on swej planety stołecznej, zanim się nie ustali
ogólna równowaga wszechświata lokalnego.
W końcowym podsumowaniu, cała energia reaguje
na umysł a kontrolerzy fizyczni są dziećmi umysłowego Boga,
który jest aktywizatorem formy Raju. Inteligencja dyspozytorów
mocy zajęta jest nieustannie zaprowadzeniem materialnej
kontroli. Ich wysiłki, zmierzające do osiągnięcia fizycznej
dominacji nad związkami energii i ruchami mas, nigdy się nie
kończą, zanim nie osiągną końcowego zwycięstwa nad
energiami i masami, które stanowią domenę ich bezustannych
działań.
Duchowe zmagania w czasie i przestrzeni
wiążą się z ustanowieniem dominacji ducha nad materią,
środkami (osobowego) umysłu; fizyczna (nieosobowa) ewolucja
wszechświatów związana jest ze zharmonizowaniem kosmicznej
energii z koncepcją równowagi umysłu, poddanego nadrzędnej
kontroli ducha. Całkowita ewolucja całego wielkiego
wszechświata, oznacza osobowe zjednoczenie umysłu, który
kontroluje energię, z koordynowanym przez ducha intelektem a
objawi się ona, gdy w pełni nastanie wszechmocna władza
Najwyższego.
Trudności, jakie występują przy osiąganiu
stadium dynamicznej równowagi, związane są z tym, że kosmos
się rozwija. Ustabilizowanym obwodom materialnego stworzenia
wciąż zagraża niebezpieczeństwo, wskutek pojawiania się
nowej energii i nowej masy. Rozwijający się wszechświat jest
niestabilnym wszechświatem; dlatego też żadna część
kosmicznej całości nie może znaleźć prawdziwej stabilizacji,
aż się dopełni czas i siedem superwszechświatów zostanie
materialnie ukończone.
We wszechświatach ustanowionych w
światłości i życiu nie ma niespodziewanych, poważniejszych
wypadków fizycznych. Osiąga się w nich względnie pełną
kontrolę nad kreacją materialną; nadal jednak problemy
związków ustabilizowanych wszechświatów z wszechświatami
rozwijającymi się, rzucają wyzwanie umiejętnościom
Dyspozytorów Mocy Wszechświata. Jednak problemy te będą
stopniowo zanikały, wraz ze zmniejszaniem się nowej, stwórczej
działalności, ponieważ wielki wszechświat zbliża się do
końca swej ewolucyjnej ekspresji.
6. DOMINACJA DUCHA
We wszechświatach ewolucyjnych dominuje
energia-materia, za wyjątkiem osobowości, w której duch za
pośrednictwem umysłu walczy o panowanie. Celem wszechświatów
ewolucyjnych jest podporządkowanie energii-materii umysłowi,
koordynacja umysłu z duchem a wszystko to się odbywa dzięki
stwórczej, jednoczącej obecności osobowości. Tak więc w tym,
co się tyczy osobowości, systemy fizyczne stają się jej
podległe, systemy umysłowe są z nią skoordynowane a systemy
duchowe są dla niej dyrektywne.
To zjednoczenie mocy i osobowości wyraża się
na poziomach Bóstwa jako Najwyższy oraz w Najwyższym. Jednak
faktyczna ewolucja, prowadząca do dominacji ducha, jest rozwojem
opartym na aktach wolnej woli Stwórców i stworzonych w wielkim
wszechświecie.
Na poziomach absolutnych energia i duch są
jednością. Jednak przy oddalaniu się od tak absolutnych
poziomów pojawia się zróżnicowanie a kiedy energia i duch
przemieszczają się od Raju w przestrzeń, przedział pomiędzy
nimi powiększa się, aż we wszechświecie lokalnym stają się
one zupełnie rozbieżne. Nie są już dłużej identyczne, nie
są również podobne a umysł musi ingerować, aby je wiązać
ze sobą.
Fakt, że energia może być ukierunkowywana w
wyniku działań osobowości kontrolujących, świadczy o tym,
że energia może reagować na działanie umysłu. To, że masa
może być stabilizowana poprzez działalność tych samych
bytów kontrolujących, wykazuje, że masa może reagować na
porządkującą obecność umysłu. A to, że sam duch, w
wolicjonalnej osobowości, może próbować przez umysł
opanować energię-materię, ukazuje potencjalną jedność
całego skończonego stworzenia.
Istnieje wzajemna zależność wszystkich sił
i osobowości w całym wszechświecie wszechświatów. W
organizacji wszechświatów Synowie Stwórcy i Stwórcze Duchy
zależą od funkcjonowania współpracujących z nimi centrów
mocy i kontrolerów fizycznych; Najwyżsi Dyspozytorzy Mocy są
niekompletni bez kontroli Duchów Nadrzędnych. W istocie
ludzkiej mechanizm fizycznego życia reaguje, częściowo, na
nakazy (osobowego) umysłu. Ten właśnie umysł może zostać z
kolei zdominowany przewodnictwem ducha, który go wiedzie do celu
a rezultatem takiego, ewolucyjnego rozwoju, jest powstanie nowego
dziecka Najwyższego, nowego, osobowego zjednoczenia kilku
rodzajów rzeczywistości kosmicznej.
To, co się odnosi do części, odnosi się
też do całości; duchowa osoba Najwyższości potrzebuje
ewolucyjnej mocy Wszechmocnego, aby osiągnąć pełnię Bóstwa
i dojść do przeznaczenia, do związania się z Trójcą.
Osobowości czasu i przestrzeni się starają, ale kulminacja i
dopełnienie tych starań jest dziełem Wszechmocnego
Najwyższego. I kiedy rozwój całości jest sumowaniem
zbiorowego rozwoju jej części, wynika stąd tak samo, że
ewolucja części jest wycinkowym odbiciem celowego rozwoju
całości.
W Raju, monota i duch są jako jedność
nierozróżnialne inaczej, jak tylko nazwą. W Havonie, materia i
duch, podczas gdy dostrzegalnie odmienne, są z natury w
harmonii. Natomiast w siedmiu superwszechświatach występuje
ogromne zróżnicowanie; istnieje wielka odległość pomiędzy
energią kosmiczną a niebiańskim duchem, dlatego też istnieje
ogromny, empiryczny potencjał dla działania umysłu, podczas
harmonizowania i ewentualnego jednoczenia fizycznej formy z
duchowymi celami. W rozwijających się w czasie wszechświatach
przestrzennych występuje znaczna redukcja boskości, trudne do
rozwiązania problemy i duża możliwość zdobycia
doświadczenia w trakcie ich rozwiązywania. I cała taka
sytuacja superwszechświatowa daje poszerzoną arenę
ewolucyjnego bytu, na której są możliwości zdobywania
kosmicznego doświadczenia, zarówno dla stworzonego jak i dla
Stwórcy
nawet dla Najwyższego Bóstwa.
Dominacja ducha, który jest egzystencjalny na
poziomach absolutnych, staje się doświadczeniem ewolucyjnym na
poziomach skończonych, w siedmiu superwszechświatach. I to
doświadczenie podzielają jednakowo wszyscy, od śmiertelnego
człowieka do Istoty Najwyższej. Wszyscy dążą, osobiście
dążą, do osiągnięcia celu; wszyscy biorą udział,
osobiście biorą udział, w przeznaczeniu.
7. ŻYWY ORGANIZM WIELKIEGO
WSZECHŚWIATA
Wielki wszechświat jest nie tylko kreacją
materialną o fizycznym majestacie, duchowej wzniosłości i
intelektualnej wielkości, ale jest to także wspaniały i
wrażliwy, żywy organizm. Istnieje prawdziwa pulsacja życia w
całym tym mechanizmie rozległego stworzenia, w tym dynamicznym
kosmosie. Fizyczna rzeczywistość wszechświatów symbolizuje
dostrzegalną rzeczywistość Wszechmocnego Najwyższego; a przez
ten materiał żywego organizmu przechodzą obwody inteligencji,
tak jak przez ciało ludzkie przebiega nerwowa sieć dróg,
którymi biegną wrażenia. Przez wszechświat fizyczny
przenikają linie energii, które skutecznie aktywizują kreację
materialną, tak jak ciało ludzkie jest odżywiane i zasilane,
dzięki dystrybucji w układzie krążenia przyswajalnych,
energetycznych produktów odżywczych. Rozległy wszechświat nie
jest pozbawiony takich, koordynujących centrów wspaniałej
kontroli nadrzędnej, które mogą być porównywane z delikatnym
systemem kontroli chemicznej mechanizmu ludzkiego. Gdybyście
tylko wiedzieli co nieco o fizyce centrum mocy, moglibyśmy,
przez analogię, opowiedzieć wam znacznie więcej o
wszechświecie materialnym.
Tak jak śmiertelnicy potrzebują energii
słonecznej, dla utrzymania się przy życiu, tak również
wielki wszechświat zależy od niezawodnych energii, emanujących
z Raju dolnego, podtrzymujących materialne funkcjonowanie
kosmicznych ruchów przestrzeni.
Umysł dany został śmiertelnikom i dzięki
niemu mogą oni uświadomić sobie swą tożsamość i
osobowość, a umysł
nawet Najwyższy Umysł
został
nadany całości tego, co skończone i dzięki niemu duch tej,
wyłaniającej się osobowości kosmosu, zawsze dąży do
opanowania energii-materii.
Człowiek śmiertelny reaguje na przewodnictwo
ducha, tak jak wielki wszechświat reaguje na rozległy uchwyt
grawitacji duchowej Wiecznego Syna, na wszechświatową,
nadmaterialną spoistość wiecznych wartości duchowych całego
stworzenia, skończonego kosmosu czasu i przestrzeni.
Istoty ludzkie potrafią utożsamić się na
wieczność z całościową, niezniszczalną rzeczywistością
wszechświata
zespolić się z zamieszkującym ich
Dostrajaczem Myśli. Podobnie Najwyższy zależy na wieczność
od absolutnej stabilności Pierwotnego Bóstwa, Rajskiej Trójcy.
Dążenie człowieka do rajskiej
doskonałości, jego próby docierania do Boga, stwarzają
prawdziwe napięcie boskości w żywym kosmosie, które może
zostać zredukowane tylko przez ewolucję nieśmiertelnej duszy i
to właśnie występuje w doświadczeniu pojedynczej,
śmiertelnej istoty. Kiedy jednak wszyscy stworzeni i wszyscy
Stwórcy, w wielkim wszechświecie, tak samo pragną dotrzeć do
Boga i Boskiej doskonałości, wytwarza się silne kosmiczne
napięcie, które może zostać zredukowane jedynie w idealnej
syntezie wszechmocnej władzy i duchowej osoby rozwijającego
się Boga wszystkich stworzonych, w Istocie Najwyższej.
[Nadzorowane przez Możnego Posłańca,
tymczasowo przebywającego na Urantii].
powrót do spisu treści
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
p116p116p116P116więcej podobnych podstron