[Polska] Typy Broni i Uzbrojenia #001 Czolg sredni T 34 Page

objęł stanowisko głównego konstruktora w |ednym z zakładów przemysłu obronnego w Charkowie. Fabryka ta, będqca również jednym z głównych producentów czołgów 87, prowadziła intensywne prace nad modernizację tego typu wozu bojowego. Między innymi na czołgu 87 wypróbowano nowy silnik dieslowski 80-2. Silnik ten po ulepszeniu stał się podstawowym źródłem napędu większości wszystkich czołgów radzieckich. Był to silnik W-2.

W charkowskiej fabryce powstał także eksperymentalny czołg 87-/S, w którym zastosowano pancerz kadłuba o niezwykle oryginalnym kształcie, powtórzony w zmodyfikowanej formie w następnych prototypach.

Ponieważ w roku 1937 postawiono przed biurem konstrukcyjnym problem opracowania nowego typu czołgu kołowo-gęsie-nicowego, inż. Koszkin uzyskał szerokie uprawnienia w zakresie prowadzenia prac badawczych i eksperymentalnych. Do projektowania nowego wozu, opartego na wszelkich dotychczasowych osiqgnięciach technicznych, spełniajqcego wymagania taktyczne uwzględniaięce najnowsze wnioski z wydarzeń militarnych na świecie, przystgpiono w listopadzie 1937 r. Cały zespół konstruktorów pod kierownictwem Koszkina pracował nad projektem czołgu nazwanego A 20. Jednakże w toku prac główny konstruktor doszedł do wniosku, że specjalne urzqdzenia do jazdy na kołach i gąsienicach znacznie komplikuję maszynę, wobec czego zaproponował opracowanie jeszcze jednego modelu, bardzo podobnego, lecz wyłqcznie gęsienico-wego, za to z grubszym pancerzem i sil-nie|szym uzbrojeniem.

Po zapoznaniu się z przedłożonymi projektami nowych czołgów Główna Rada Wojenna ZSRR na posiedzeniu w sierpniu 193Ś roku przychyliła się do projektu Koszkina i Morozowa, sugerujęc budowę drugiego prototypu, nazwanego 7 32.

W lecie 1939 r. wykonano oba wozy 1 poddano je szczegółowym próbom porównawczym. Czołg A 20 miał podwozie podobne jak czołg 87, jednakże podczas jazdy napędzane były trzy spośród czterech par kół nośnych. Czołg uzyskiwał jednakowa prędkość jazdy tak podczas ruchu na kołach, jak i na gqsienicach, co umożliwiało kontynuowanie jazdy nawet wówczas, gdy jedna z gąsienic została zerwana. Poruszanie się na kołach możliwe było jednak tylko po drogach z utwardzonp nawierzchnię. Kadłub czołgu miał oryginalne kształty o mocno pochylonych płytach łęczonych spawaniem. Mimo że grubość pancerza tylko nieznacznie była większa niż w czołgu 87, nowy wóz miał zapewnionę lepsza ochronę zabezpieczajęcę załogę przed przebiciem przez pociski kalibru dc»

12,7 mm.

DoSwiadaalny, kołowo-gqsienicowy czołg Średni T 29, zbudowany w 1935 r.: Ciężar 28,5 T, załoga 5—6 ludzi, uzbrojenie armata 75,2 mm i 4—5 km 7,62 mm, pancerz do 40 mm, napęd silnik gażnikowy mocy 500 KM, osiqgi — moc jednostkowa 17,6 KM, predkoSć maksymalna po drodze 56—57 km/h, zasięg na kotach 350 km, na gqsienicach 250 km

DoSwiadczo Irw czołg kołowo-gqsienicowy A 20: Ciężar 18 T, załoga 4 ludzi, uzbrojenie armata 45 mm i 2 km 7/2 mm, pancerz — kadłub i wieża spawane z elementów walcowanych gruboSci 10—20 mm, noped silnik dieslowski, 4-suwowy, widlasty 12-cylindrowy W-2, moc 450 KM, chłodzonycieczq, wymiary — długoSć 5700 mm, szerokoSl 2700 mm, wysokoSó 2400 mm, przeSwit 400 mm, osiągi moc jednostkowa 25 KM/T, predkoSć maksymalna po drodze 65 km/h, Średni nacisk na grunt 0,61 kG/cm'

Doświadczalny czołg Średni T‘ 32 (w fabryce oznaczany także A 32): Ciężar 19 T, uzbrojenie armata 76,2 mm i 2 km 7/2 mm, pancerz spawany z elementów walcowanych gruboSci 10—32 mm, osiqgi — moc jednostkowa 23.6 KM/T, Średni nacisk na grunt 0,59 kG/cm*; inne dane jak A 20