354 __§. Wipóiprłca p»tnlłiyhioritwt i innymi podguoumi gotpodłrcxrim_
Obecnie odpowiednią rolę mogą tu odegrać przepisy prawa antymonopolowego.
V — na najwyższym poziomie współpracy, w formie strukturalnej o charakterze koncentracyjnym, z ograniczonym zakresem autonomii jednostek, z woli organów państwa i w trybie administracyjnym, mogą powstawać lub ulegać likwidacji przedsiębiorstwa wielozakładowe (w tym również w trybie przepisów prawa antymonopolowego) o państwowej formie własności
Należy tu także zwrócić uwagę na spotykane w piśmiennictwie różnice w sposobach systematyzacji omawianych form współpracy przedsiębiorstw. W literaturze niemieckojęzycznej (np. [2, s. 49; 8, s. 224]) i w pracach J. Kortana w Polsce powszechnie stosuje się wyróżnienie dwu głównych form połączeń przedsiębiorstw, tzn. formy kooperacyjnej i koncentracyjnej.
„Przedmiotem połączenia kooperacyjnego (powiązania kooperacyjnego, wspólnoty kooperacyjnej) są tylko pewne wycinkowe fragmenty całego gospodarczego zadania przedsiębiorstw względnie pewne jednorazowe lub krótkookresowe cele, których pojedyncze przedsiębiorstwa nie byłyby w stanie samodzielnie zrealizować lub nic mogłyby ich zrealizować w dostatecznie efektywny sposób [...]. W związkach typu kooperacyjnego uczestniczące przedsiębiorstwa nic są podporządkowane jednolitemu kierownictwu i nie tracą ani swej samodzielności ani swojej osobowości prawnej. [...] Główną cechą związku koncentracyjnego jest podporządkowanie całokształtu działalności połączonych przedsiębiorstw jednolitemu kierownictwu" [3, s. 11].
Próbę porównawczego zestawienia przedstawionych tu ujęć systematyzujących formy współdziałania gospodarczego przedsiębiorstw zawiera schemat na rys. 43.
Wszystkie formy współdziałania gospodarczego przedsiębiorstw - a więc zarówno te, które polegają na samoorganizacji (i samokoordynacji) realnych procesów współpracy (koordynacji), jak też te, które wiążą się z powoływaniem odpowiednich dla tej współpracy ośrodków koordynacyjnych, a wreszcie te, które w obszarze funkcji regulacyjnych prowadzą do powstania skoncentrowanych ośrodków decyzyjnych — oznaczają zawsze określony stopień scalenia (połączenia, zespolenia, uwarstwienia) działań czy funkcji, a w niektórych przypadkach także struktur i celów objętych współdziałaniem jednostek. Właściwym terminem opisującym tę cechę (scalenia) jest integracja.
Charakteryzując strukturę rodzajową integracji gospodarczej przedsiębiorstw w znaczeniu ogólnym, tzn. jej podział na elementy składowe (aspekty, wymiary, płaszczyzny, korclaty), oparty na rodzajach więzi łączących przedsiębiorstwa, poszczególni autorzy stosują wprawdzie nie tożsame, ale w dużym stopniu zbliżone nazewnictwo. Uznając nieuniknioną umowność takiego podziału i rezygnując z analizy porównawczej poszczególnych ujęć - przyjmiemy, żc na ową integrację skludają się następujące elementy: techniczno-produkcyjny, ekonomiczny, organizacyjny i społeczny.
Techniczno-produkcyjny aspekt integracji wyraża się wzajemnym dostosowaniem wielkości, struktury rodzajowej, cech tcchniczno-użytkowych i jakościowych środków pracy, przedmiotów pracy i produktów oraz/lub ich fizycznym transferem między przedsiębiorstwami Warto w tym miejscu zaznaczyć, że ten rodzaj integracji często ma charakter pierwotny i wiodący w kreowaniu pozostałych jej rodzajów, a ich pojawienie się stanowi warunek utrzymania i umocnienia integracji techniczno-produkcyjnej.
Sens ekonomicznego aspektu integracji wyraża się w takich procesach i zjawiskach, jak:
— przepływ (transfer) kapitału między przedsiębiorstwami w postaci np. pieniędzy i papierów wartościowych, związany z realizacją ich współdziałania w aspekcie techniczno-produkcyjnym (stanowiący finansowe odzwierciedlenie i konsekwencję tego współdziałania), a takie dochodzący do skutku niezależnie od tego współdziałania, lecz w związku z realizacją wzajemnie zgodnych celów ekonomicznych (finansowych) partnerów (np. udzielanie oprocentowanych pożyczek przez przedsiębiorstwo posiadające wolne środki finansowe innemu przedsiębiorstwu, bez względu na cel i sposób ich wykorzystania).
— wzajemne dostosowanie wielkości i struktury (w różnych przekrojach) kapitału przedsiębiorstwa w ujęciu wartościowym, zgodnie z potrzebami współpracy i celami ekonomicznymi partnerów,
— skupienie (koncentracja) kapitału pochodzącego z różnych przedsiębiorstw, służące realizacji określonych cdów produkcyjnych, ekonomicznych itd.
O istocie integracji organizacyjnej stanowią procesy scaleniowe i ich rezultaty uzyskane dzięki wykorzystaniu więzi organizacyjnych. Niektóre rodzaje tych więzi, np. funkcjonalna czy informacyjna, stanowią nieodzowny składnik współdziałania gospodarczego przedsiębiorstw, które jednak nie pociąga za sobą zmian w ich strukturach organizacyjnych (integracja funkcjonalna). Najbardziej spektakularnym i widocznym przejawem integracji organizacyjnej są procesy scaleniowe w obszarze więzi służbowej (hierarchicznej) i ich konsekwencje strukturalne (integracja strukturalna). Integracja organizacyjna powinna być traktowana jako ten aspekt integracji gospodarczej przedsiębiorstw, który jest niezbędny, ale raczej instrumentalny i wtórny wobec poprzednich: techniczno-produkcyjnego i ekonomicznego.
Należałoby bliżej wyjaśnić jeszcze istotę społecznego aspektu integracji gospodarczej przedsiębiorstw. Przez integrację społeczną rozumie się zespolenie i zharmonizowanie elementów pewnej zbiorowości w sensie intensywności i częstotliwości kontaktów między członkami danej grupy, w której są akceptowane wspólne systemy wartości, norm i ocen [1, s. 219].
Nośnikiem społecznego aspektu integracji gospodarczej przedsiębiorstw są zatem międzyludzkie interakcje zachodzące między członkami kierownictwa i załóg współdziałających przedsiębiorstw. Interakcje tc, służąc określonym potrzebom człowieka jako jednostki społecznej, mogą stanowić wartość samą