skanuj0017
140 Marcel Mauss
miotem pożyczki niż sprzedaży i prawdziwej cesji. U Kwakiutlów niektóre spośród tych rzecz}', chociaż ukazują się podczas potlaczu, nie mogą być odstąpione. W istocie owe rzecz}' stanowią sacra, których rodzina pozbywa się tylko w ostateczności, a niekiedy nie pozbywa się ich nigdy.
Bardziej pogłębione obserwacje przedstawią taki sam podział rzeczy u Haida, którzy - na sposób starożytnych - posunęli się aż do ubóstwienia pojęcia własności, fortuny. Dokonując raczej rzadkiego w Ameryce wysiłku mitologicznego i religijnego, wznieśli się oni aż do zsubstancjonalizowania abstrakcji: „Pani własność” (autorzy angielscy mówią Property> Woman) jest bohaterką mitów, rzeźbi się też jej wizerunki1 2. U Haida jest ona matką, boginią, od której wywodzi się panująca fratria Orłów. Ale równocześnie - co wydaje się dziwne i budzi nader odległe skojarzenia ze światem azjatyckim i antycznym - wydaje się, że jest ona identyczna z „królową”3, główną figurą gry w bierki, która zdobywa wszystko i której imię częściowo nosi. Boginię tę odnajdujemy też u Tlingitów4, a jej mit, może nawet jej kult, występuje również u Tsimshian5 i u Kwakiutlów6.
Szkic o darze 141
Ogół tych kosztowności stanowi magiczne dziedzictwo; jest ono często tożsame z dawcą, biorcą oraz z duchem, który wyposażył klan w te talizmany czy z bohaterem, twórcą klanu, któremu duch je dał7. W każdym razie ogół tych rzeczy zawsze we wszystkich tych plemionach jest pochodzenia duchowego i ma duchową strukturę8.
Co więcej, jest on przechowywany w pudle, a raczej w wielkiej skrzyni ozdobionej godłami9 - skrzyni, która sama wyposażona jest w potężną osobowość10, która mówi, przywiązuje się do swego właściciela, zawiera jego duszę itd.11
pienia jednym kryształem kwarcu), okrycia, o których już byia mowa. W ciekawym powiedzeniu kwakiutl wszystkie te dobra osobiste są utożsamione z dziadkiem, co jest zrozumiałe, gdyż pożycza się je zięciowi po to tylko, by je zwrócił wnukowi. Zob. Boas, Secret Societies and Social Organization of the Kwakiutl Indians. dz. cyt., s. 507.
Mit Djtlaąons znajduje się w: Swanton, Haida, dz. cyt., s. 92, s. 95, s. 171. Wersja z Masset znajduje się w: Haida Texts, Jesup Expedition, dz. cyt., t. VI, s. 94, s. 98, a wersja ze Skidegate w: Swanton, Haida Texts and Myths, dz. cyt., s. 458. Jej imię pojawia się wśród pewnych nazwisk rodzin Haida należących do fratrii orłów (por. Swanton, Haida, dz. cyt., s. 282-283, s. 292-293). W Masset bogini pomyślności nazywa się raczej Sktl (zob. Haida Texts, Jesup Expedition, dz. cyt., t. VI, s. 665, w. 28 i s. 306). Por. też indeks, s. 805. Por. ptak Sktl, Skirl (zob. Swanton, Haida, dz. cyt., s. 120). Skiltagos znaczy wyrób z miedzi-własność, z nazwą tą łączy się bajeczna opowieść o tym, jak znaleziono wyroby z miedzi. Por. s. 146, ryc. 4. Pewien rzeźbiony maszt przedstawia Djiląada, jej ozdoby z miedzi, jej maszt i jej godło (zob. Swanton, Haida, dz. cyt., s. 125; por. pl. 3, ryc. 3; por. opisy Newcombe’a, tamże, s. 46; por. reprodukcję tamże, ryc. 4). Jej fetysz powinien być wypchany rzeczami skradzionymi i sam powinien być skradziony.
Jej dokładnym tytułem jest „własność powodująca hałas” (zob. tamże, s. 92). Ma ona ponadto cztery imiona dodatkowe (zob. tamże, s. 95). Ma syna, którego tytułem jest „Żebra z kamienia” (w rzeczywistości z miedzi, zob. tamże, s. 110, s. 112). Kto spotyka ją lub jej syna, jest szczęśliwy w grze. Ma ona magiczną roślinę; kto jej zakosztuje, staje się bogaty. Bogaty staje się również ten, kto dotknie części jej okrycia; kto znajdzie formy odlewnicze ustawione przez nią w rzędzie (zob. tamże, s. 29, s. 109). Jednym z jej imion jest: własność trzyma się w domu. Wiele osób ma tytuły złożone ze Sktl.
Wydaje się, że przeciwstawia się ona „Kobiecie-roznoszącej-zarazę” (zob. Swanton, Haida Texts and Myths, dz. cyt., s. 299).
O djV. haida i ndq tlingit por. przypis 237 na s. 248 niniejszego tomu.
Mit ten występuje w całości u Tlingitów (zob. Tlingit Myths and Texts, dz. cyt., s. 173, s. 292, s. 368; por. Swanton, Tlingit, dz. cyt., s. 460). W Sitka Sktl nazywa się, na pewno, Lenaxxidek. Jest to kobieta mająca dziecko przy piersi. Słyszy się odgłosy tego dziecka, które ssie. Biegnie się za nim. Jeśli po jego zadrapaniach zostaną ślady, to kawałki strupów z tych blizn przynoszą innym ludziom szczęście.
2,7 Mit Tsimshian jest niekompletny (zob. Boas, Tsimshian Mythology, dz. cyt., s. 154, s. 197). Por. przypisy Boasa w: tamże, s. 746, s. 760. Boas nie wprowadza utożsamienia, ale jest ono jasne. Bogini Tsimshian ma „ubiór z bogactwa” (garment ofwealth).
Możliwe, że mit Qominoqa, kobiet}' „bogatej”, ma takie samo pochodzenie. Wydaje się, że jest ona u Kwakiutlów przedmiotem kultu zastrzeżonego dla pewnych klanów (zob. Boas,
Ethnology of the Kwakiutl, dz. cyt., s. 862). Pewien bohater klanu Qoexsotenoq ma tytuł „ciało z kamienia” i staje się „własnością na ciele” (zob. Kwakiutl Texts, dz. cyt., t. III, s. 187 i por. s. 247).
2,9 Np. mit klanu Mieczników: Boas, Handbook of American Languages, 1.1, s. 554-559. Bohater, twórca klanu, sam jest członkiem klanu Mieczników. „Szukam logwa (talizmanu) (por. tamże, s. 554, w. 49), który należał do was” - mówi on do pewnego napotkanego ducha, który ma ludzkie kształt}', ale jest miecznikiem (por. tamże, s. 557, w. 122). Duch ten rozpoznaje go jako należącego do swego klanu i daje mu harpun z miedzianym ostrzem, który zabija wieloryby (pominięte w tekście na s. 557); mieczniki są killer-whales. Daje mu też swoje imię potlaczowe. Będzie się on nazywał „miejsce, gdzie się jest nasyconym”, „czujący się nasyconym”. Jego dom będzie „domem miecznika” z „miecznikiem wymalowanym na frontonie”. „I miecznik będzie twoim nakryciem w domu” (tzn. nakrycie będzie w kształcie miecznika); również „halayu” = „dawca śmierci”, „woda życia” i „nóż o zębach z kwarcu do rozcinania” (będą miecznikami, zob. tamże, s. 559).
Cudowne pudło, które zawiera wieloryba i które nadaje imię pewnemu bohaterowi, nazywa się „bogactwo przybijające do brzegu” (zob. Boas, Secret Societies and Social Organization of the Kwakiutl Indians, dz. cyt., s. 374; por. „własność płynie ku mnie”, tamże, s. 247, s. 414). O własności, która „powoduje hałas”, por. wyżej. Jeden z najważniejszych wodzów w Masset nosi tytuł: „Ten, czyja własność powoduje hałas” (zob. Haida Texts, Jesup Expedition, dz. cyt., t. VI, s. 684). Wedle Kwakiutlów własność żyje: „Niech nasza własność pozostanie przy życiu dzięki twoim wysiłkom, niech nasze wyroby z miedzi nie ulegną złamaniu”, śpiewają Maamtagila (zob. Boas, Ethnology of the Kwakiutl, dz. cyt., s. 1285, w. 1).
Dobra osobiste rodziny, które krążą między mężczyznami oraz ich córkami i mężami córek, aby powrócić do synów, gdy ci są ponownie wtajemniczani lub żenią się, zazwyczaj mieszczą się w pudle lub skrzyni, zdobionej i opatrzonej godłami. Sporządzanie i użytkowanie tych skrzyń jest znamienną cechą kultur amerykańskiego Północnego Zachodu (od Yurokw Kalifornii do Cieśniny Beringa). Taka skrzynia ozdobiona jest na ogół postaciami lub oczami bądź totemów, bądź duchów, których atrybuty zawiera. Są nimi: okrycia z wyszywanymi obrazami, talizmany „życia” i „śmierci”, maski, maski-czapki, czapki i korony, luk. Zob. np. Tlingit Myths and Texts, dz. cyt., s. 173: gonaąadet tożsamy ze skrzynią, z wyrobem z miedzi, z czapką i z grzechotką.
Właśnie przekazanie czy ofiarowanie tej. skrzyni zarówno u początków, jak przy każdej nowej inicjacji czy małżeństwie, zmienia otrzymującego w jednostkę nadprzyrodzoną, we wtajemniczonego, w szamana, czarownika, możnego, właściciela tańców i stanowisk w jakimś bractwie. Por. przemówienia w historiach rodzin Kwakiutl (zob. Boas, Ethnology of the Kwakiutl, dz. cyt., s. 965, s. 966 i por. tamże, s. 1012).
Cudowne pudło jest zawsze tajemnicze i przechowywane w ukryciu. Pudła mogą być umieszczone w pudłach tak, że jedne zawierają się w drugich (Haida), zob.. Masset, Haida Texts, Jesup Expedition, dz. cyt., t. VI, s. 395. Pudło zawiera duchy, np. „kobietę mysz” (Haida) (zob. Swanton, Haida Texts and Myths, dz. cyt., s. 340), albo Kruka, który wykluwa oczy niewiernemu posiadaczowi. Por. katalog przykładów tego tematu w: Boas, Tsimshian Mythology, dz. cyt., s. 854, s. 851. Bardzo rozpowszechniony jest mit słońca zamkniętego w pudle, które unosi się na wodzie (katalog u Boasa w: tegoż, Tsimshian Mythology, dz. cyt., s. 641, s. 549). Znany jest zasięg tych mitów w Starym Swiecie.
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
skanuj0009 122 Marcel Mauss ludy żyją z morza, te zaś, które zamieszkują brzegi rzek, utrzymują się
skanuj0010 124 Marcel Mauss znamionują się mniejszą świadomą ścisłością, choć w praktyce zasady są o
skanuj0011 126 Marcel Mauss tagonizmu. Polityczny status jednostek skupionych w bractwach i klanach
skanuj0012 128 Marcel Mauss Jak widać, pojęcie honoru, które gwałtownie działa w Polinezji i zawsze
więcej podobnych podstron