57823 skanuj0019
„Istotą porozumiewania się jest [...] podanie słuchaczowi przed mówiącego pewnej informacji. Może to odbyć się w ten sposób, że odbiorcy przekazuje się tylko treść, ale często się zdarza, iż proca podania wiadomości jest się w stanie oddziałać równocześnie na uczucie odbiorcy. [...] Obserwując różne wypowiedzi, jakie się mogą zdarzyć, stwierdzamy, że informacja zawarta jest w nich zawsze. [...] Natomiast oddziałanie na stronę uczuciową słuchacza nie jest za każdym razem konieczne. [...].
I dalej:
„Kiedy rozpatrujemy wypowiedzi nacechowane emocjonalnie! musimy wziąć pod uwagę jeszcze dwie sprawy: po pierwszd winniśmy pamiętać, iż emocjonalnie można oddziałać na słucha! cza także gestem, uśmiechem, skrzywieniem i różnymi innymi! środkami. Umawiamy się jednak, że nas będą interesować tutaj \ czynniki wyłącznie językowe, bez elementów innorodnych. Drugą sprawą jest to, że ta sama wypowiedź może mieć różną wartość emocjonalną w zależności od odbiorcy. Niesłychanie ważna jestf tutaj postawa odbiorcy (np. przy czytaniu poezji jego znajomość literatury, wykształcenie i indywidualna wrażliwość), a także aktualny nastrój. Z tego powodu rozważania nad stroną emocjonalną tekstów mają zawsze charakter w mniejszym lub więk! szym stopniu subiektywny.
[...] pragniemy [...] podkreślić, iż o pojawieniu się stanów! emocjonalnych w psychice ludzkiej i ich społecznym rozprzestrj rzenieniu decydują w znacznej mierze same wypowiedzi językowe. [...] Ze stanowiska ściśle lingwistycznego, stwierdza się w języku specjalnie charakteryzujące je środki. Dlatego też wyróżnimy tutaj osobną funkcję języka i nazwiemy ją funkcją em o cj o n a 1 n ą. [...] Podobnie jak funkcja komunikatywna, funkcja emocjonalna może być zrealizowana w maleńkim zespole liczącym co najmniej dwie jednostki, nadawcę i odbiorcę”1.
Autor w zakończeniu rozważań na temat funkcji emocjonalnej stwier- ,] dza, że funkcji tej nie da się oddzielić zupełnie jasno od funkcji komunikatywnej, gdyż zwykła informacja, nie nacechowana emocjonalnie, może także wywoływać u odbiorcy reakcje emocjonalne.
W dalszym ciągu prezentowania własnego modelu funkcji języka. A. I Mfttll zajmuje się stosunkiem funkcji komunikatywnej do funkcji Mi*|mtiNywncj. Zauważa w związku z tym, że na ogół ci wszyscy badacze, klńi/y przyjmują jedną z nich, pomijają drugą. I wyjaśnia tę sprawę MMiłypująco:
„Przyjęcie funkcji komunikatywnej zakłada w zasadzie dotarcie znaku (także językowego, jeżeli rozpatrujemy inne kody) do świadomości słuchacza. W tym ujęciu krzyk «Pożar!» pociąga za sobą pojawienie się w umyśle odbiorcy mniej lub bardziej wyraźnego obrazu budynku objętego płomieniami. W wyniku tego odbiorca może podjąć jakieś działania [...].
Nie ulega wątpliwości, że posługiwanie się terminem funkcja impresywna jest ostrożniejsze niż przyjmowanie funkcji komunikatywnej, pomija się bowiem w ten sposób fazę wyobrażeń
I stwierdzanych lub mierzonych metodą introspekcji. Ale to zaciera nam jeden ważny fakt. Otóż wiemy, że w przypadku człowieka możemy oddzielić pojęcie funkcji komunikatywnej od impresywnej.
' Natomiast gdy chodzi o sposoby porozumiewania się zwierząt, nie potrafimy tu nic pewnego powiedzieć
i kolei Antoni Furdal przechodzi do omówienia funkcji symbolicznej, której istnienie wynika z przyjęcia funkcji komunikatywnej I amocjonalnej oraz ze schematu K. Biihlera. Autor uważa, że termin •• luakcja symboliczna > jest najlepszy spośród innych proponowanych (•lin lnów. Funkcję symboliczną uważa się za równie oczywistą jak Imikcję komunikatywną, występuje ona jednak na innej płaszczyźnie niż liinkcja komunikatywna i emocjonalna.
„Te są bowiem funkcjami języka, jakie pełni on wobec społeczeństwa. Symboliczna zaś jest funkqą języka wobec rzeczywistości33. Nie zmienia tego fakt, że język symbolizując rzeczywistość symbolizuje ją właśnie społeczeństwu. Na tym właśnie polega społeczny charakter omawianej funkqi, ale punkt właściwego odniesienia jest inny [,..]”34.
“ lw„ s. 50—51.
" l*r/.oz rzeczywistość autor rozumie wszelkie fakty realne lub istniejące tylko w naszej Wyobraźni, o których można przekazać informacje za pomocą języka (np. jastrząb jest Milkłem, ale też: dziś rano widziałem w lesie krasnoludka), jw., s. 53.
^ Jw., s. 53.
39
A. Furdal, op. dt., 49—50.
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
skanuj0019 „Istotą porozumiewania się jest [...] podanie słuchaczowi przed mówiącego pewnej informac
skanuj0008 (362) „Istotą porozumiewania się jest [...] podanie słuchaczowi przez mówiącego pewnej in
64010 skanuj0008 (362) „Istotą porozumiewania się jest [...] podanie słuchaczowi przez mówiącego pew
skanuj0071 ZAGADNIENIE 22- Język Werbalny i pozawerbalny Porozumiewanie się jest procesem, dzięki kt
IMG$76 (3) oddziaływanie na siebie wszystkich jej uczestników. W tym sennie wszelkie porozumiewanie
32366 P1020896 (3) ponieważ porozumiewanie się jest
Trudności w porozumiewaniu się ze strony słuchacza • Dvskusia klasyczna • Metaolan -a--a- - brak
12 porozumiewanie się jest w jakiś sposób ograniczone, wymaga zastosowania specjalnych procedur
m2 30 Metafory iv naszym życiu ze sposobów, by je wykryć. Ponieważ porozumiewanie się jest oparte na
35931 wspomaganie rozwoju małego dziecka z MPD, str& 5. POROZUMIEWANIE SIĘ Czym jest porozumiewanie
porozumiewających się osobników, zbudowanych z wielu miliardów komórek każdy. Informatyka, jaką upra
więcej podobnych podstron