15p

kodu wspólnego danemu utworowi i szeregowi innych spokrewnionych z nim utworów (np. powstałych w kręgu jakiejś szkoły literackiej), jak też do kodu zrealizowanego tylko jednokrotnie w tym właśnie konkretnym przekazie, decydującego o jego niepowtarzalnej poetyc-kości. j Zrozumienie wypowiedzi poetyckiej o tyle jest pełne, o ile polega na zdaniu sobie przez odbiorcą sprawy z tej podwójności dyrektyw kodowania. Jednakże proces odbioru nie jest przecież identyczny z lojalnym rekonstruowaniem przez czytelnika reguł zrealizowanych w dziele. On sam, przystępując do dialogu z twóx*-cą, dysponuje jakimś kodem własnych przyzwyczajeń i upodobań poetyckich. Stąd też odbiór utworu jest zawsze w takiej czy inn.eJ~intEI!ZErx^jrad ow.a-nJ_c m. próbą przekładu szyfru napotkanego w tekście na szyfr oczekiwany zgodnie z konwencją -poetycką^-przyjętą PzaąproDOwahlf'jako model. Odbiorca usiłuje sprowadzić nieznane do znanego. Informacje mające dla niego sens mniej łub bardziej prawdopodobny — do rzędu pewnych. W rezultacie więc dążąc do zrozumienia tekstu musi dojść do niezrozumienia, do zagubienia tego, co nic respektuje konwencji, a zatem tego, co jest najbardziej informacyjne, albo też do przekonania, że napotkana propozycja poetycka to tylko disiecta membra znanego uprzednio wzorca poezji.

.''Tak oto rysuje się dwuznaczność tradycji. Pozwala ona wypowiedzi znaczyć, ale jednocześnie zagłusza przekazywane informacje, umieszcza je w otoczu zakłóceń. Jest polem porozumienia i polem szumów. Wymaga tak od poety, jak i od czytelnika wielu skłóconych nawzajem posunięć. Równocześnie potwierdzenia i negacji. Uległości i opozycji

domo (...] według jakiego kodu są one opracowane" (A. Ducrocą, Era robotów, Warszawa 1960, s. 198).

Lingwistycznie zorientowana teoria mowy poetyckiej rzuca snop światła na wielostronnie paradoksalną naturę poezji. Ale również sama ta teoria rodzi paradoksy" "badawcze, mamy nadzieję, że efektywne poznawczo. Przede wszystkim zaś taki: usiłując opisywać to, co przeciwstawia poezję innym dziedzinom językowej komunikacji, to, co w niej najbardziej „egoistyczne", pro-wadzi jak gdyby na przekór sobie, ale przecież nie- ,_: uchronnie, do rozumienia poezji jako syf u a"c j i społecznej.

-

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
SNC01364 W praktyce położnicze) istnieje szereg Innych wskaźników określających czas trwania
działywaniu szeregu innych czynników, takich jak sprawy społeczne, ekologia, demografia, o których z
IMG203 (2) wiadające sobie miejsca w szeregu innych funkcji. Wśród tych funkcji zmieniają miejsce&nb
288 wszechstronnie uzdolnionego człowieka daje wyobrażenie szereg innych przyrządów jego pomysłu, w
12 Łatwo moznaby wymienić cały szereg innych wodospadów dotąd straconych dla przemysłu. Wiele takich

więcej podobnych podstron