61402 skanuj0027 (126)

dzących w danym momencie do nagrody, lecz działa w rezultacie sumowania się stymulacji pochodzących od kolejnych sekwencji bodziec—reakcja, które doprowadziły uprzednio do nagrody i jej konsekwencji dla danego organizmu. Sumowanie to zwiększa prawdopodobieństwo wystąpienia danej sekwencji zachowań na pojawiający się bodziec. Teoria Estesa, a zwłaszcza jej pierwotna wersja (1959) kładzie nacisk na statystyczny, prawdopodobny charakter pojawienia się lub niepojawienia się określonego zachowania. Jest ona opracowana, podobnie jak inspirująca ją teoria Hulla, w formie matematycznego modelu zachowania się organizmów żywych.

Pogląd na to, jaką rolę w uczeniu się pełni wzmocnienie, stanowi ważne kryterium podziału teorii uczenia się. Omawiane powyżej behawiorystyczne teorie uczenia się, ujmujące ten proces jako tworzenie się związków między bodźcami i reakcjami (tzw. teorie S-R), można podzielić na teorie wzmoc-nieniowe, w których akcentuje się rolę wzmocnienia jako głównego czynnika gwarantującego powstanie S-R, oraz teorie bez wzmocnienia lub teorie styczności bodźca i reakcji, według których wzmocnienie pełni funkcję czynnika pomocniczego — pojawienie się wzmocnienia przerywa proces łączenia się danego bodźca z nowymi reakcjami organizmu. Teorie wzmoc-nieniowe można z kolei podzielić na te, które traktują wzmocnienie jako niezbędny warunek każdego rodzaju uczenia się, przy czym pewne z nich rozróżniają dwa typy wzmocnień (odrębny mechanizm funkcjonowania kary i odrębny nagrody), i te teorie, które uznają dwa typy uczenia się (ze wzmocnieniem i bez wzmocnienia).

Warunkowanie w ujęciu psychologii poznawczej.

Kontrola sytuacji przez organizm

Oprócz behawiorystycznych interpretacji uczenia się, istnieje także grupa teorii tzw. poznawczych, w których akcentuje się rolę procesów poznawczych w uczeniu się. Uczenie się wedle tych teorii polega na formowaniu się i zmianie struktury procesów poznawczych, tworzących różnorodne układy, schematy, całości. Z takiego poznawczego punktu widzenia pojęcie wzmocnienia krytykował już E. C. Tolman (1 932), wskazując na istnienie uczenia się utajonego, przebiegającego bez wzmocnienia. W jego eksperymentach szczury były kilkakrotnie wpuszczane do labiryntu, w którym nie otrzymywały żadnych wzmocnień. Mogły jednak obejść i obwąchać różne uliczki labiryntu. Kiedy następnie po 48-godzinnej deprywacji pokarmowej uczyły się w tym samym labiryncie znajdować pokarm, opanowały to zadanie o wiele szybciej, niż grupa szczurów równie głodna, ale nie znająca uprzednio labiryntu. Tolman wyjaśnia ten fakt utajonego wyuczenia się drogi przejścia labiryntu wytworzeniem się u szczurów w czasie pierwszych prób bez wzmocnienia mapy poznawczej labiryntu.

125

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
skanuj0009 (126) •    pismo jest zniekształcone i nieczytelne, •    po
skanuj0010 (126) STATYSTYKA MATEMATYCZNAEstymacja przedziałowa parametrów • Przedział ufności dla śr
skanuj0011 126 Marcel Mauss tagonizmu. Polityczny status jednostek skupionych w bractwach i klanach
skanuj0028 (126) i { 1. T^k -Mg3[OH]2[Si4O10] 6. Ortoklaz - K [AlSijOJ 2. Gips 7. Kwarc - Si02
skanuj0030 (126) Dobra 1 usługi uwzględniane w rachunkowości PKB. Co stanie się z wartością PKB Pols

więcej podobnych podstron