48505 skanuj0046 (7)
[Sr2+] = Vi [Sr2']0 = T10'2M [S0,21 = 'A [S042 ]0 = 2,5 10‘3M
Stąd iloczyn jonowy: [Sr2*] [S042] = 1 10'2M 2,5 10 2M = 2,510'5 Obliczona wartość znacząco przewyższa iloczyn rozpuszczalności SrS04: [Sr2*] [S042] = 2,51 O*5 > 2,5 10‘7 = Kso SrSO.
Zastosowanie tej reakcji do potwierdzenia obecności jonów Sr2* ma sens jedynie pod warunkiem nieobecności jonów Ba21. W analizie systematycznej ten wymóg jest spełniony, ponieważ jony Ba2" wytrącamy wcześniej jako BaCrO,.
Inną metodą selektywnego wytrącenia SrSOa (w obecności jonów Ca2*) jest użycie nasyconego roztworu (NH4)3S04. W tych warunkach, stężenie jonów S042* jest bardzo wysokie (kilka mol/dm3). Moglibyśmy oczekiwać pojawienia się nawet CaS04, aie tworzy się dość dobrze rozpuszczalny (zwłaszcza na gorąco) związek kompleksowy (NH4)2[Ca(S04)2j. Możemy to zapisać:
T
Ca2* + 2 S042 [Ca(S04)j]2’ - bezbarwny roztwór
Sr2* + S042 SrS04 - trudno rozpuszczalny (nawet na gorąco)
Podobnie jak w reakcji z wodą gipsową, wytrącenie białego osadu świadczy o obecności jonów Sr2* (o ile z roztworu badanego usunęliśmy wcześniej jony Ba2*).
Aby pokonać trudności związane z „uwalnianiem” jonów Ba2* z osadu BaSOi. zastosowaliśmy metodę polegającą na gotowaniu osadu z kolejnymi porcjami stężonego roztworu Na2CO?. Jeżeli zamiast BaS04 użyjemy SrS04, a potem CaS04. to zauważymy że przemiana siarczanu w odpowiedni węglan, zachodzi coraz łatwiej.
Sytuacja ta pokazuje kierunek reakcji samorzutnych. Związek łatwiej rozpuszczalny przechodzi w wyniku reakcji, w trudniej rozpuszczalny. Towarzyszy temu obniżenie stężenia niezwiązanych jonów Me2*.
■to
Obniżenie stężenia danego jonu może być dokonywane także innymi drogami:
- tworzenie słabo zdysocjowanego produktu reakcji (np. jonu kompleksowego)
- tworzenie substancji lotnej;
- uczestniczenie w reakcji redox.
W niektórych reakcjach (szczególnie w procesach redox) obniżenie stężenia niezwiązanych jonów sięga wielu rzędów wielkości, np. stężenie silnego reduktora po reakcji z jonami Mn(V lub C12O72 w kwaśnym środowisku.
Spójrzmy się ponownie na reakcję przekształcania trudno rozpuszczalnych siarczanów w węglany:
MeSO* + C032" 2 MeCOi + SO.,2~
Na podstawie danych literaturowych (wartości iloczynów rozpuszczalności lub pKso) możemy obliczyć rozpuszczalności molowe S [mol/dm3] odpowiednich siarczanów i węglanów, a stąd ilorazy SMeso, / SmcCO, :
|
Me* |
SMcSO, (mol/dm3] |
SMcCO, [mol/dm3] |
SMeSO, SMeCO, |
|
Ba* |
1,0 10'5 |
7,1 10'5 |
0,14 |
|
Sr* |
O O |
3,2 10'5 |
16 |
|
Ca2* |
O O |
6,3 105 |
80 |
Iloraz z ostatniej kolumny tabelki zmienia się od wartości <1 (—0,14) dla BaSOj —* BaCO;. aż do wartości znacznie > 1 (-80) dla CaS04 —> CaCOj. Inaczej mówiąc, położenie interesującej nas równowagi, dla jonów Ba* znajduje się po stronie BaSCh. natomiast dla Sr2*, a jeszcze bardziej dla Ca2* -po
91
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
skanuj0046 [Sr3*] = Vi [Sr5,]0= I 10 3M [S0.3“] = Vi [SO<3 ]0 - 2,5 10 ’M Stąd iloczyn jonowy: [S
skanuj0084 (3) £ Vi y I /I n -ł mO ■ lAn
skanuj0012 (244) ;Vi T ^~]j> W ,x t ~ L VM vP i 4 ^T~ I ^ p f
skanuj0016 (207) VI Dopasuj artykuły do jednostek 1. a box of A. 2. a bunch of B. 3. a bottle of
skanuj0027 208 VI. Funkcje wielu zmiennych często symbolikę macierzową przedstawia
więcej podobnych podstron