1 (109) 3

21ii Wybór autorów polskich

CHORY KOTEK

Pan kotek był chory i leżał w łóżeczku,

I przyszedł kot Doktór: jak się masz koteczku! —

Źle bardzo... i łapkę wyciągnął do niego. —

Wziął za puls pan Doktór poważnie chorego,

I dziwy mu śpiewa: za nadto się jadło,

Co gorsza, nie myszki, lecz szynki i sadło;

Źle bardzo... gorączka! źle bardzo, koteczku!

Oj! długo ty, długo, poleżysz w łóżeczku,

I nic jeść nie będziesz; kleiczek i basta:

Broń-boże kiełbaski, słoninki, lub ciasta! —

„A myszki nie można — zapyta koteczek —

Lub z ptaszka małego choć parę udeczek?” — Broń-boże! pijawki i dyjeta ścisła!

Od tego pomyślność w leczeniu zawisła.

1 leżał koteczek; kiełbaski i kiszki

Nie tknięte; z daleka pachniały mu myszki.

Patrzcie; jak złe łakomstwo! kotek przebrał miarę; Musiał więc nieboraczek srogą ponieść karę:

^Tak się i z wami, dziateczki, stać może;

Od łakomstwa strzeż was Boże!

KOWAL (OBRAZEK)

Dalej bierzcie młot.

Buch! buch! buch! kłód! kłód! kłód!

Tylko wszyscy od razu,

Dajcie cienkość żelazu,

Póki miękkie, póki czas,

Niech korzysta każdy z nas.

1 dziecinne serca miękkie, można z nich co zrobić, Tylko trzeba je zawczasu do cnoty sposobić.

Dalej bierzcie miot.

Buch! buch! buch! kłód! kłód! kłód!

Co to będzie?

— podkowa,

Nóżkę koniom zachowa.

Jak to? — może kto spyta — Łatwo zniszczyć kopyta,

Więc to ludzie uczuli,

I koniki podkuli.

DWAJ SZEWCZYKI (ROZMÓWKA)

Pierwszy:

I ja szewc i ty szewc i szewcysmy ona.

Bucik przez nas zrobiony wszystkim się podoba.

Jak się nie ma podobać? Dajem dobrą skórę,

A gdy chłopcy źle szyją, to dostają burę.

„Hej! Braciszku — mówimy — robić dobrze trzeba: A kto robi aby zbyć, nie dostanie chleba”.

Drugi:

Do naszego warsztatu każdy rad przychodzi.

Zawsze na czas robota, jak się kto ugodzi;

Nie skrzywdzimy nikogo, bucik jak ulany,

Każdy powie; „Dziękuję ci szewczyku kochany”.

KRA WIEC (OBRAZEK)

Z mą igiełką, nożycami, przejdę wszystkie kraje,

Bo tym, co pracować lubią, każdy chleba daje; Umiem dobrze sukno krajać i umiem brać miarę, Umiem nowe robić suknie i naprawiać stare;

Gdy od kroju co zostanie, zwracam jak należy: Miłoż mi pomyśleć sobie, że nam każdy wierzy!

Kto rzetelny, sprawiedliwy, ma zawsze robotę;

W jakimkolwiek będziem stanie, to kochajmy cnotę.