P231110 220001
I Rajmund Midiatski
oznaczanie jonów obecnych w próbce na tle fazy ruchomej sprawiało poważne trudności.
Chromatografia jonowa oparta jest na procesach wymiany jonowej znanych od wielu lat, jednakże z formalnego punktu widzenia za datę narodzin tej techniki analitycznej przyjmuje się rok 1975. Wtedy to w Chicago w USA zaprezentowano pierwszy handlowy chromatograf jonowy, który pozwalał na szybki rozdział i identyfikację głównych nieorganicznych i organicznych anionów [2].
W wielu krajach większość rutynowych analiz nieorganicznych i organicznych jonów w różnego rodzaju próbkach wykonuje się z użyciem tej techniki [3-7].
Do podstawowych zalet chromatografii jonowej należą:
- możliwość jednoczesnego oznaczania kilkunastu jonów w próbce;
- krótki czas analizy;
- wykrywalność na poziomie ppb lub niższym [8-10];
- niewielka ilość próbki potrzebna do analizy;
- możliwość stosowania różnych detektorów,
- prosty sposób przygotowania próbki;
- możliwość jednoczesnego oznaczania kationów i anionów lub jonów organicznych
i nieorganicznych [11-15];
- wysoka selektywność oznaczanych substancji w próbkach o złożonej matrycy [16].
Obecnie w chromatografii jonowej stosuje się trzy główne sposoby rozdziału oparte na różnorodności substancji stanowiących wypełnienie kolumn i wynikających stąd zdolności wymiany jonów, a przede wszystkim mechanizmem wymiany. Są to:
Wysokosprawna Chromatografia Jonowa (High Performance łon Chromaiography, HPIC) nazywana często w skrócie Chromatografią Jonową (lon Chromaiography, IC);
- Wysokosprawna Chromatografia Jono wykluczająca (High Performance lon Chroma-tography Exclusion, HPICE);
. Chromatografia Par Jonowych (łon Pair Chromaiography. DPC) nazywana czasami
^Chromatografią Jonowąz Fazą Ruchomą (Mobile Phase lon Chromaiography, MPIC).
2. Budowa i właściwości wymieniaczy jonowych
Wymieniacze jonowe stosowane w chromatografii nazywane inaczej jonitami to ciała stałe nierozpuszczalne w wodzie i w innych rozpuszczalnikach pojadające zdolność wymiany jonów z roztworem,
W zależności od rodzaju grup wymiennych dzielimy je na lwie grupy:
- kationity; grupami wymiennymi są kationy, z roztworen następuje wymiana katio
nów;
- anionity; grupami wymiennymi są aniony, z roztworem natępuje wymiana anionów. Znane są też wymieniacze amfoteryczne, które w zależrości od pH roztworu mają *
zdolność wymiany anionów lub kationów, a także wymieniacze b do lamę, które mogą jednocześnie wymieniać obydwa rodzaje jonów. Nie znalazły one jediak szerszego zastosowania w praktyce.
O większości właściwości wymieniaczy jonowych z okre lonym rodzajem grup wymiennych decyduje budowa matrycy (rdzenia) jonitu, która z kole zależy od źródła jej pochodzenia. Według tego kryterium wymieniacze jonowe można podzieić na trzy grupy :
- Jonity naturalne;
Są to głównie kationity pochodzenia mineralnego czyli pi no krzemiany. Największe zastosowania znalazły zeolity o składzie Na*0 • CaO • AfeOi • nSi02 • mFfcO [17].
- Jonity półsyntetyczne;
Najpopularniejsze z nich to tzw. węgle sulfonowane o nazvach handlowych Permutyt-H, Zcocarb HJ,Wofatit-X [18].
- Jonity syntetyczne;
Pierwszymi wymieniaczami z tej grupy były syntetycznie rwiązki typu glinokrzemia-nów - żele i permutyty, jednak ze względu na znikomą zdolność wymiany jonów w środowisku kwaśnym oraz nietrwałość nie znalazły szeraego zastosowania [19]. Najważniejsze w tej grupie wymieniaczy jonowych są jmity otrzymane w wyniku syntezy związków organicznych, czyli żywice jonowymieme na których oparto więk-
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
2. Oznaczanie chlorków metodą Mohra Bezpośrednia metoda oznaczania jonów chlorkowych polega na
P1050406 I. WIADOMOŚCI OGÓLNE Z ANALIZY INSTRUMENTALNEJ 14 (stężenia) oznaczanego składnika w badane
IMG58 Oznaczanie jonów Ca24 ♦Wskaźnik - mureksyd ♦pH-13 ♦odczyn regulujemy poprzez wprowadzeni
OZNACZENIE KOFEINY W BADANEJ PRÓBCE Metoda oznaczenia kofeiny metodą kalibracji bezwzględnej
Oznaczanie miana faga w próbce metodą dwuwarstwową - omówienie -
Spektrofotometryczne oznaczanie jonów żelaza III za pomocą tiocjanianu (rodanku) potasuI.
P231110 230003 Rajmund Michalskiyfu W - Mf Tabela 1 Podstawowe różnice między chromatografią jonowy
P231110 230007 Rajmund MicluiliM 2! 92 . zastosowanie w kolumnie tłumienia żywicy o wysokim stopniu
3. Ćwiczenie A. Oznaczenie ilości sacharozy w próbce za pomocą areometru Bal linga Obliczenie polega
1. WODA MORSKA o Równowartość chlorkowa. Oznaczanie jonów halogenkowych (Cl , Br, F J ), miareczkowa
ATOMOWA SPEKTROMETRIA ABSORPCYJNA (AAS)Walidacja metody oznaczania wapnia techniką F-AAS. Oznaczanie
Lclem Ćwiczenia jest oznaczanie jonów chlorkowy ch w wodach naturalnych metodą krzywej kalibracyjnej
P1020327 się jony różniące się znacznie ruchliwością od jonów obecnych pierwotnie w roztworze. Punkt
P231110 230004 Rajmund Michalik kolumny o zwiększonej odporności na działanie rozpuszczalników org
P231110 250005 13. Wyniki oznaczeń otrzymanych metodą chromatografii jonowej oraz metod wg polskiej
P231110 250006 W* 15 Wyniki oznaczeń otrzymanych metodą chromatografii jonowej ortu metod wg polsk
chemia f /Kasasssssssswaa 5 Juki związek stanowi odczynnik miareczkujący w oznaczaniu jonów chlorkow
więcej podobnych podstron