Słownik Polsko Norweski#6

skattore 474 skjede

skattore n. patrz skatteprosent. skaut n. chustka (na głowę). skavank m. wada. skave cz. skrobać, drapać. skavl m. zaspa.

skep sis m. sceptycyzm; ~tiker m. sceptyk, niedowiarek; ~tisk pm. sceptyczny, sketsj m. teatr, skecz, ski rn. narta, skib n. patrz skip. skibakke m. skocznia narciarska, skifer m. łupek.

skifertavle m. tabliczka łupkowa, skift n. odmiana, zmiana; ~e n. zmiana, wymiana; cz. zmienić, wymienić.

skifore n. warunki narciarskie, skikk m. zwyczaj, obyczaj; ~elig pm. przyzwoity.

skikkelse m. postać; figura; kształt, skilderhus n. strażnica, budka strażnicza.

skild re cz. opisać; ~ring m. opis. skill m. przedział (włosów), skille cz. rozdzielić, oddzielić, skilles cz. rozejść się; (ektefolk) rozwodzić się. skillemynt m. grosz. skillevegg m. przegroda, ściana oddzielająca. skillevei m. rozdroże, skilnad m. patrz forskjell. skilpadde m. zoo/, żółw. skilsmisse m. rozwód, skilt n. szyld; pm. (fraskilt) rozwiedziony.

skiltvakt m. mil. warta, straż, skiloper m. narciarz, skiloype m. droga narciarska, skimt n. patrz glimt. skingre cz. piszczeć, krzyczeć przeraźliwie, skinke m. szynka.

skinn n. (hud) skóra; (fur) kożuch, futro; (dyrs pels) futro; (lys) blask, światło.

skinne m. (jernb.) szyna; cz. świecić, lśnić.

skinnebe(i)n n. anat. goleń, kość goleniowa.

skinnhanske m. rękawiczka skórzana.

skinnhellig pm. obłudny; ~het m. obłuda.

skinnsyk pm. zazdrosny; ~syke m. zazdrość.

skinntryte m. bot. czernica, czarna jagoda.

skip n. mar. statek, okręt; (i kirke) nawa kościoła.

skipe cz. naładować na statek, skipper m. kapitan, skipsbyggeri n. stocznia, skipsfart m. żegluga, skipsmegler m. patrz skipsmekler. skipsmekler m. makler okrętowy, skipsreder m. właściciel statków. skipsverft n. stocznia, skirenn n. konkurencja narciarska, skisport m. narciarstwo, skisse m. szkic; ~re cz. szkicować. skistav m. kij narciarski, skitne: ~ til (za)brudzić, (na)brudzić.

skitt m. brud; fig. śmietnik; ~en pm. brudny.

skive m. (skyte-) tarcza; (bród) kromka, sznytka. skje m. łyżka; cz. zdarzyć się, wydarzyć.

skjeand m./f. om. płaskonos (kaczka).

skjebne m. przeznaczenie, los, dola.

skjebnesvanger pm. fatalny, skjede m. anat. pochwa.

skjegg n. broda; bot. wąs (u kłosa jęczmienia itp.); mar. dziobnica (statku); (pż nokkel) bródka (klucza).

skjele cz. zezować, skjelett n. szkielet, skjell n. muszla; (fiske-) łuska, skjellakk m. szelak, skjellrot m./f. bot. łuskiewnik. skjellsord n. obelga, skjelm m. szelma, łotr. skjelne cz. rozróżniać. skjelve cz. drżeć, trząść się. skjema u. formularz; schemat, skjematisk pm. schematyczny, skjemme cz. zepsuć, skjemt n. żart, dowcip; ~e cz. żartować.

skjendig pm. hańbiący, haniebny; het m. hańba.

skjenk m. (mebel) kredens, skjenke cz. (helle) nalać; (gi) darować, obdarzyć, skjenn n. robienie wymówek, zbesztanie; ~e cz. robić wymówki, zbesztać.

skjensel m. hańba, wstyd, skjeppe m. buszel (miara ciał sypkich), skjerf n. szal.

skjenn m. ekran; (lampę) abażur, klosz.

skjerme cz. wyświetlać, skjerpe cz. (na)ostrzyć. skjerv m.\ enkens ~/ras. wdowi grosz.

skjev pm. krzywy, ukośny, pochyły; ~het m. krzywość, pochyłość, skjold n. tarcza.

skjorte m. koszula (męska); ~enne n. rękaw koszuli, skjul n. ukrycie, schowek; (ved-) szopa, buda; ~e cz. ukryć, schować; zataić.

skjaer n. (lys) błysk; (farge) odcień, zabarwienie; (i sjeen) skała morska.

skjaere m. om. sroka; cz. kroić; obcinać.

skjaeremerke n. paser (typogr.). skjaering m. odcinek, skjaeringspunkt n. punkt przecięcia.

skjaersild m. relig. czyściec, skjaertorsdag m. Wielki Czwartek, skjed n. łono.

skjedesles pm. niedbały; ~het m. niedbałość.

skjoge m. bibl. nierządnica, skjenn n. jur. orzeczenie, wyrok; pm. piękny, skjenne cz. rozumieć, skjenner m. znawca, koneser, skjennhet m. piękno, urok. skjonnhetsmiddel n. kosmetyk, skjonnlitter atur m. literatura piękna; ~aer pm. powieściowy, skjent sp. aczkolwiek, skjer pm. kruchy, łamliwy, skjerbuk m. med. szkorbut, skjort n. spódnica, skjot m. (sammenfeyning) połączenie; (frakke-) poła (surduta).

skjete n. jur. dokument własności nieruchomości, tytuł posiadania nieruchomości; cz. (forlenge) wydłużyć, przedłużyć; jur. (overdra) przepisać (własność, nieruchomość itp.); (sammenfeye) połączyć.

skjoteledning m. przedłużacz, skjotsel m. dbałość; opieka, troska, skjotte cz. dbać; zaopiekować się, zatroszczyć się.

skli cz. ślizgać się; poślizgnąć; ~e m. ślizgawka.