skanuj0002 (448)
5.1. Turystyka kulturowa jako integralna część turystyki zrównoważonej 163
leczności, a więc rozważania na temat „autentyczność” - „brak autentyczności” nie maję sensu. W nawiązaniu do obu podanych przez siebie punktów widzenia L.K. Medina proponuje podejście, które można uznać za kompromisowe. Na podstawie własnych badań (przeprowadzonych w Belize) autorka wykazała, że wraz z pojawieniem się turystów i powstałymi w ten sposób zmianami kulturowymi na odwiedzanych przez nich terenach, wśród rdzennych mieszkańców tych obszarów powstaje potrzeba powrotu do tradycji - przywrócenia dawnych systemów wartości, reaktywowania zaniechanych zwyczajów, ponownego nauczenia się technik rzemieślniczych itp. Co jest w tym przypadku szczególnie ważne - wiedzę na ten temat mieszkańcy terenów odwiedzanych przez turystów czerpią często od naukowców (archeologów, antropologów kulturowych itp.) oraz z przywożonych przez turystów książek. Temat ten znalazł w literaturze polskiej odzwierciedlenie w pracach J. Małek [2003] i J. Przybyś [2008a, 2008b], dlatego nie ma powodu poświęcać mu w tym miejscu więcej uwagi.
Jednym z bardzo ważnych skutków ubocznych turystyki (zwłaszcza turystyki masowej) jest jej negatywne oddziaływanie na życie odwiedzanych przez turystów społeczności, jak również miejscową gospodarkę. Właśnie z tego powodu w koncepcji turystyki zrównoważonej tak wiele miejsca zajmują kwestie dotyczące sposobów działań, które pozwoliłyby zapobiec niekorzystnym zmianom w gospodarce i życiu ludności terenów odwiedzanych przez tuiystów, a co najmniej je ograniczyć. Temat ten od lat jest w Polsce przedmiotem dogłębnych studiów na gruncie socjologii i antropologii kulturowej [Przecławski 1979,1994; Dłużewska 2009] oraz geografii [Kowalczyk 2000], dlatego tu postanowiono przedstawić tylko jedną kwestię związaną z tym zagadnieniem.
Problem konfliktów pojawiających się między turystami a ludnością obszarów recepcyjnych znalazł odzwierciedlenie w pracy G.V. Doxeya [1976] dotyczącej rozwoju turystycznego rejonu Niagary. Jak uważa G.V. Doxey, mieszkańcy miejsc odwiedzanych przez turystów mogą pod wpływem wzmożonego napływu gości przejść przez następujące stany emocjonalne:
• etap euforii spowodowanej pojawieniem się turystów;
• etap apatii, która pojawia się, gdy obecność turystów staje się czymś powszednim, a kontakty z nimi przybierają postać rutynowych zachowań;
• etap irytacji, który występuje, gdy pojawia się nadmierne przeciążenie ruchem turystycznym, a działania instytucji odpowiedzialnych za sektor turystyczny zmierzają raczej do dalszego rozwoju turystyki, a nie jej ograniczenia;
• etap antagonizmu, który jest ściśle związany z ujawnianą wcześniej irytacją, a który przejawia się w tym, iż turyści są spostrzegani jako przyczyna wszystkich utrapień, a dalsza promocja atrakcyjności danego miejsca sprawia, że jego walory ulegają znacznej degradacji.
Wydaje się, że opisana tu koncepcja może być uwzględniania podczas badań na dowolnym obszarze odwiedzanym przez turystów, a zwłaszcza w sytuacjach, gdy podejmowane są działania praktyczne, których celem jest wdrożenie założeń turystyki zrównoważonej.
Chociaż w literaturze poświęconej społecznym aspektom turystyki jest wiele opracowań zajmujących się jej negatywnymi skutkami dla miejscowych społeczności, należy
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
12879 skanuj0001 (434) ROZDZIAŁ 5Kulturowe aspekty turystyki zrównoważonej5.1. Turystyka kulturowa j
skanuj0014 (97) 4.1. Turystyka przyrodnicza jako integralna część turystyki zrównoważonej 91 dów wsk
skanuj0006 (196) 4.1. Turystyka przyrodnicza jako integralna część turystyki zrównoważonej 83 nym pr
44820 skanuj0008 (170) 4.1. Turystyka przyrodnicza jako integralna część turystyki zrównoważonej 85
20012 skanuj0004 (237) 81 4.1. Turystyka przyrodnicza jako integralna część turystyki zrównoważonej
69465 skanuj0010 (150) 4.1. Turystyka przyrodnicza jako integralna część turystyki zrównoważonej 87
32371 skanuj0001 (249) ROZDZIAŁ 4Przyrodnicze aspekty turystyki zrównoważonej4.1. Turystyka przyrodn
więcej podobnych podstron