Śmierć w muzeum
O pewnej bliskości pedagogiki, muzeum i śmierci
Śmierć w muzeum jest wszechobecna. Dlatego jest metnai niewidoczna. /i muzeam Yt/jcVva otYwifc. Apeluje się tutaj do pedagogów i po raz. kolejny się ich obciąta. Me są oni specjalistami zwaic/atńa śmierci. W teoriach pedagogicznych teraźniejszości śmierć jnźnie występuje.h/ioźe dlatego niektóryOc\ pedagogów ciągnie do muzeum.
Muzeum: Miejsce obiektów i kształcenia
Proszę spróbować wnieść życie do muzeum. Chociażby do mu/.eum ę>rźyrodrvtcxiŁ%o. jeś\\ t\te Państwo przestrzegać dydaktycznych, konwencji, wkroczy policja. >V\e, rt\e ęoWcja beupoheAttw. \Oct serdeczni zastępcy w muzeum. Ci odpowiednio do możYtwości xa.prowaAxą stary ęorzĄĆtY.. \sVM£jbp,t symboliczne zasady. Nieuchronnie znajdują się one po przeciwnej slrorue irrdywidua\rve%o pertz^artya. Egzystują przed i po jednostce.
Muzeum jest instytucją produkującą porządek. Wraz. z porządkiem prawie zawsze \t>wmacieśriie definiowany jest spokój. Trudno jest wpasować w to rucYi, poruszenie \ to, eo \e w^wóiiije. Yros/j^ spokojnie chodzić przez pomieszczenia, spokojnie siedzieć, nie pa\ić. Troszą sią zatrzymać, poriiewa nie potrafię policzyć.
Jakkolwiek łatwo zrozumiałe są mechaniczne pomoce naukowe, muzeum jest w pierwsza właściwym miejscem obiektów, a nie miejscem przedstawiania procesów. (Auer 1914,19). Jako że muzeum i przechowywane w nim obiekty nie wypadaj w żadnym wypadku z ę z przynależnych im z racji materiału i sposobu prezentowania procesów rozpadu, tóls konserwacji, uśmiercania zarodków zmian, zamknięcia przed otoczeniem.
A apel o żyjące muzeum wciąż rozbrzmiewa.
Ponieważ w zwiedzających ma się coś odegrać — „po ki\kugodŻYCYtym pdtyć\e w t do edukacji. W wymienionym powyżej memoriaYe edukacja występuje w powta^a przeżyciem. Bez lego nie ma edukacji. Zrozumienie aspektu emocjonalnego, vpc określa Bóhnera, znajduje się ściś\e w sferze bezpośredniości, aczkoWteY. w p należy następujący zapis: