23 luty 07 (85)

Po podniesieniu (P2.57) stronami do kwadratu otrzymujemy (1 + D²)cos² cp₂ +2Ccos(p₂ +(C² -D²) = 0

Po podstawieniu w = cosq>₂ otrzymamy równanie kwadratowe w postaci

(1 + D²)w² + 2Cw + (C² - D² ) = 0    (P2.59)

z którego wyznaczymy dwa pierwiastki w_1t w₂, a następnie dwie wartości kąta ę₂, tj. kąty (P2(1)<<P2(2)-

Dwa rozwiązania równania kwadratowego (P2.59) odpowiadają dwóm wariantom położenia członów mechanizmu czworoboku przegubowego przy ustalonym położeniu członu napędzającego ę-,, co pokazano na rysunku 2.29. Kąt ę₃ znajdziemy z równania (P2.54). Otrzymamy odpowiednio: <P3(i), <P3(2)-

W celu wyznaczenia prędkości kątowej członów 2 i 3 różniczkujemy pierwsze z równań (P2.52) i otrzymujemy

(Wj/j sincp-j + co₂l₂ sirup₂ + 0)3/3 sirup₃ = 0    (P2.60)

gdzie: tu, = w₂ =    ®3=    ~ pochodne kątów.

W celu wyznaczenia prędkości kątowej a>₃ obracamy układ współrzędnych o kąt (p₂.

Równanie (P2.60) przyjmie postać

aj}/} sinfcpi -ę₂) + oo₂l₂ sin(ę₂ -ę₂) + co₃l₃ sin(ę₃ -ę₂) = 0    (P2.61)

a ponieważ wyrażenie co₂l₂ sin(tp₂ - ę₂) = 0, to otrzymamy

.. _ (Oft-tsinf^ — (p₂)

CO 2 —--

I3 sin(ę₃ — (p₂)

Analogicznie obracając układ współrzędnych o kąt ę₃ mamy

co₁l₁ sin(q>i -(p₃) + co₂l₂sin((p₂ ~(p₃) + co₃l₃ sin(ę₃-ę₃) = 0

Ponieważ sin((p₃ ~(p₃) = 0, to prędkość kątowa członu 2

l₁sin(ę₁-ę₃) , .

CO 2 =--• (Oi

l₂sin(cp₂ -cp₃)

83

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
23 luty 07 (105) Ostatecznie przełożenie przekładni obiegowej wyniesiez3y Zj+z3 Zł) Z1 (P2.97) Przeł
23 luty 07 (106) Znak (-) we wzorze (P2.102) oznacza, że zwrot prędkości kątowej satelity 2 jest prz
23 luty 07 (21) Przykład 1.1 n = 3p1 = 0,p2 = 0, p3= 1, p4=1, ps=2 Rys. 1.11. Przestrzenny czworobok
23 luty 07 (53) Rys. 2.13. Składowe przyspieszeń suwaka 2 poruszającego się po prostoliniowej prowad
23 luty 07 (58) W wyniku przecięcia kierunków (vc) i (vCB) otrzymamy punkt c. Odcinek łączący biegun
23 luty 07 (61) Prędkość punktu K znajdziemy na podstawie układu równań (P2.13), porównując ich praw
23 luty 07 (64) Przyspieszenie punktu K można również znaleźć, obliczając w pierwszym 6 • BK zrównać
23 luty 07 (72) Rozwiązując wykreślnie układ równań (P2.34) i (P2.35), znajdujemy punkt przecięcia k
23 luty 07 (82) Przyjmując oznaczenie A = — mamy z (P2.41) mamy h sirup2 = ~—sinę1 = -Xsinę1 12 i st
23 luty 07 (83) W celu obliczenia przyspieszenia kątowego różniczkujemy (P2.47) względem czasu A .2
23 luty 07 (84) Przekształcamy układ równań (P2.52) do postaci: If coscpi +l2 cos(p2 -10 = -l3 cosę3
23 luty 07 (86) W celu obliczenia przyspieszeń kątowych różniczkujemy równanie (P2.60) cofli cos(pi
23 luty 07 (90) W celu znalezienia prędkości kątowych i liniowych jarzma 3 różniczkujemy pierwsze z
23 luty 07 (92) Etap 2 Analiza mechanizmu korbowo-suwakowego opisanego wielobokiem wektorowym (P2.92
23 luty 07 * * AA>TEORIA MASZYN I $ Q19-2004 JOZEF FELIS, HUBERT JAWOROWSKI, JACEK CIEŚLIK * *CZE
23 luty 07 (100) a) Koło centralne nieruchome średnica podziałowa kola 3 wyznaczona na podstawie war
23 luty 07 (101a) Analiza kinematyczna przekładni obiegowych Przekładnie obiegowe mają w ogólnym prz
23 luty 07 (101) Rys. 2.44. Schematy przekładni obiegowej z zaznaczonymi prędkościami kątowymi: a) b
23 luty 07 (102) koło bjest nieruchome, cob = 0, natomiast koło a i jarzmo są członami ruchomymi, ry

więcej podobnych podstron