mm

WĄz?-

f< vmu. Konsultorzy Św. Officium byli podzieleni. Tak jedni, jak drugi autor wysyłali podania, wyjaśnienia, supliki. Wreszcie zaważyła na stronę potępienia interwencja króla li uncji Ludwika XIV, niechętnie ustosunkowanego do biskupa Cambrai na skutek wydania jego „Telemacha'. Fene-lun dał wówczas dowód wielkiej pokory, odczytując osobiście ambony hrewe potępiające jego dzieło.

Trze kład z tekstu łacińskiego przy pomocy oryginału bancuskiego, zacytowanego w przypisach J. de Guibert, <>p. cit.y s. 321-326. Te dwa teksty niezupełnie się po-k rywają.

I* Istnieje habitualny stan miłości Bożej, który jest miłością czystą i

mu. W tej miłości już nie mają udziału ani pragnienia nagrody, ani obawa kar. Boga kocha się tutaj już nie dla zasługi ani dla doskonałości, ani dla szczęśliwości, jaką się znajduje w tym kochaniu.

i

5* W tym stanie świętej obojętności nie chcemy niczego dla siebie, ale wszystko dla Boga. Nic chcemy stać się doskonałymi i szczęśliwymi dla własnego pożytku, lecz pragniemy wszelkiej doskonałości i szczęśliwości o tyle, o ile Bogu podoba się rozbudzić w nas takie pragnienie przez udzielenie swojej łaski.

7* Porzucenie samego siebie nie jest niczym innym jak abnegacją, czyli wyrzeczeniem się samego siebie, której żąda od nas Chrystus w Ewangelii, kiedy porzuciliśmy wszelkie dobra zewnętrzne. Ta abnegacja nas samych dotyczy tylko naszej własnej korzyści.

Największymi doświadczeniami, w jakich należy ćwiczyć się w tej abnegacji, czyli w tym porzucaniu samego siebie, są próby, którymi „zazdrosny” Bóg pragnie oczyścić naszą miłość, nie okazując jej żadnego schronienia, żadnej nadziei dotyczącej własnej korzyści, nawet wiecznej.

21* Święci mistycy wykluczali ćwiczenia się w cnotach u dusz, które osiągnęły już stan przekształcenia.

153

1327

2351

1331

2355

1333 2357

1347

2371