Depresja u dzieci i mlodzieży 9 (27)

Joaó CoJlados Zorraqulno

jako obok okoliczności wywołujących jej symptomy czy_Qbok sposobu podchodzenia do niej; i depresja egzogenna lub neurotyczna, w której rolę ważniejszą odgrywa wcześniejsza osobowość, typ przeżyć i sposób stawiania im czoła.

> Depresje endogenne jako czynniki etiologiczne wskazują elementy dziedziczne lub konstytutywne. Ich początek jest nagły, choć ich późniejsza ewolucja przedstawia różne fa^ czy etapy. Smutek jest fundamentalnym symptomem, czło. wiek z depresją endogenną zwykł być przesadnie pobudzony lub wyhamowany, często ma rodzinne kłopoty i nierzadko żywi pragnienie śmierci (samobójstwa), choć bet jasnej decyzji przejścia do działania.-> Przyczynami wywołującymi depresję egzogenną/neurofya-ną zwykły być zaburzenia emocjonalne, źle zaakceptowane sytuacje psychospołeczne lub obecność osobowość' neurotycznej. Ich przebudzenie się czy początek jest różnorodny, jej objawy ciągłe, nie przechodzi przez fazy. Symptomem centralnym jest smutek, któremu towarzyszy wielki strach. Zwykła występować bezsenność pierwszej godziny. Dana osoba nie zawsze ma rodzinne kłopoty a idea samobójstwa, choć mniej częsta, zwykła wyrażać bardzią realne pragnienie śmierci.

Obecnie przestano używać klasyfikacji depresji na spejidogenną/egzogenną” z pewnością dlatego, że nic można było opisanych cech odnieść do odpowiedzi dostarczonych przez badanych pacjentów. Dzisiejsi

o '

badacze i specjaliści dążą do sklasyfikowania depresji wewnątrz bloku, który nazywają zaburzeniami afektyw-rami, ponieważ stanowią one wielokształtną grupę zaburzeń włączoną niedawno do psychopatologii dziecięcej. Jednakże te klasyfikacje, jak również ich kryteria diagnostyczne, są jeszcze bardzo kontrowersyjne, na przykład: zmiany nastroju czy uczuć nie zawsze są patologiczne, zwłaszcza u dziecka i nastolatka — istnieją bowiem stany smutku, pewne poczucie winy etc., które są normalne, a nie patologiczne.

□ 3.3.2. Rodzaje depresji według APA i według OMS

Po tych wstępnych rozważaniach przedstawimy dwa systemy klasyfikacji stosowane w psychopatologii i uznane obecnie za najbardziej wybitne, trafne i praktyczne — DSM^J Amerykańskiego Stowarzyszenia Psychiatrii (APA), zbudowany ze zhierarchizowanego systemu podziału na kategorie, który dostarcza jasnych opisów każdej diagnozowanej kategorii, aby naukowcom ułatwić badanie i IDC⁶ Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), który przedstawia bardziej opisowy charakter każdego zaburzenia. Każda grupa chorób identyfikowana jest literą (zaburzenia afektywne na przykład to F3).

¹ Diagnosbc and StatiStical Manuał ol Men la) Disorders.

« hyenłory ChMreo’! DepressJon.

5 7 0