328 URSZULA BAK
328 URSZULA BAK
Horrotrarbenung angcwandt (sichc z. B. A. Kempisly 1961. passim; K. Żurom,
S. 3 fT.) nic Erweichung des Rohmaterials. Lflngsschnitl. Querschnill und Schr|J^ Ausfuhrung von óflnungen. GISlicn. Spuren dieser Arbeiien sind an zahlrcićhen GegtnuK I sichtbar (Abb. 1:23). Es isl iiicht aus gcschlossen. dal! gesondene Arbeilsslłtla I hallen (in Jędrychowicc konnie einc Gruppicrung von Gruben fcslgeslclll ńenlen, I
1/4 aller Knochcncrzeugnisse slamml — sowohl fertige Gegcnstandc und 1
Beorbeiiungsspurcn ais a uch eine groBe Anzahl unbehandelter Knoć hen. ' I
Feuetsicin. Stein und Bron ze).
In groben llmrsscn wiciu das Bild des Knochengewerbes in der Nowa-CereUm^ I Irolż genisser Unterschicdc (z. B. der geringe Anteil voo Hornartcfaktcn) yoró Bij, I Wittsehaflszweigcs in anderen milleleuropSischen frdhbronzezeillichen Kuliurcn nkhi ab Isiehe z. B. A. Tołik 1959: K. Tihelka 1960). Oflen bleibl weiterhin dle Fug „ I Emwicklung dieses Gewcrbes mehr einheimische oder mohr frcmdc Merkmale autu,™ 'I
~ "'•I |> I
mil der weiteren Frage nach dem Kullurcharukter der Nowa-Cerekwia-Gruppe niuitK,.jI lachę Z. Bukowski 1980. S. 287 ffi).
tberseizi ran Ludwiku Um
Adres Autorki: mgr Urszula Bąk Instytut Archeologii UJ ul. Gołębią II. 31-007 Kraków
Archeologa Pobfci. I XXX' I9li Ł 2 Pt ISSN 000MIM
KRZYSZTOF SZAMAŁEK
PRZEMIANY ŚRODOWISKA GEOGRAFICZNEGO W REJONIE KRUSZWICY NA PRZEŁOMIE EPOKI BRĄZU | WCZESNEJ EPOKI ŻELAZA ORAZ ICH WPŁYW NA OSADNICTWO
Wieloletnie badania archeologiczne prowadzone w rejonie Kruszwicy ujawniły, oprócz znanych obiektów z wczesnego i późnego średniowiecza, również wyraźną koncentrację osadnictwa ludności kultury łużyckiej | Podjęta ostatnio próba monograficznego opracowania całości problematyki związanej z tym osadnictwem pozwoliła m. in. sformułować wiele bardzo interesujących wiosków dotyczących wpływu środowiska geograficznego na osadnictwo u schyłku epoki brązu i w początkach epoki żelaza2.
Na kruszwicki zespól osadniczy kultury łużyckiej składają się: grodzisko na Ostrowie Rzępowskim, 8 osad otwartych, cmentarzysko oraz II stanowisk, których charakteru nie można obecnie jednoznacznie określić. Połowa spośród ww. 21 punktów osadniczych była badana wykopaliskowo, w tym na znaczną skalę cztery osady: w Kruszwicy (stan.: K-l. K-2/4), Łagiewnikach (stan. Ł-5/7) i Polanowicach (stan. P-3). Wymieniona wśród nich osada w Łagiewnikach została przebadana na obszarze 4.5 ha. W trakcie prac natrafiono na obiekty o charakterze obronnym, mieszkalnym oraz na wyjątkowo liczne obiekty gospodarcze. Chronologia poszczególnych punktów osadniczych tworzących omawiany zespół jest zróżnicowana. W świetle szczegółowej analizy bogatego zespołu ceramiki, przy wykorzystaniu danych wynikających z analizy dobrze czytelnej stratygrafii oraz nielicznych przedmiotów z brązu wyróżniono bzy fazy rozwoju zespołu przypadające między IV okresem epoki brązu a schyłkiem okresu halsztackiego (faza I - IV-V EB, faza II - HaC, faza III - HaD).
Badany zespól osadniczy łączy się z określonym mikroregionem fizjograficznym o powierzchni około 60 km2 (ryc. 11 Od północy ogranicza go
1 Spostrzeżenia i uwagi odnoszące się do problematyki tego osadnictwa spotykamy * wielu pracach (Z. Zakrzewski 1925; R. Jakimowicz 1952; W. Hcnsel. A. Cofla 1953; 7 Malinowski 1955: W. Hensel 1960; W. Henscl. A. Braniewska 1961: A. Cofla-Bromewska 1962; 1963; 1965; Z. Bukowski 1971; 1973; 1975).
; K. Szamałek. Kniszwfclci zespól osadniczy u ssMku epoki hrqzu i n pocęikach rPoki żelaza (w druku).