40107 skanuj0010
F = RmS0 * 25 000 N.
Tak więc dla maszyny, która ma zakresy pracy np. 0 ~ 20 kN, 0 ~ 50 kN, 0 ■- 100 kN, należy wybrać zakres drugi.
Na rysunku 1.7 przedstawiono schemat maszyny o napędzie mechanicznym. Próbka 1 umieszczona jest w uchwytach 2 i 3. Dolny uchwyt napędzany przekładnią ślimakową 4 przemieszcza się do dołu. Wartość siły rozciągającej w danej chwili próbkę jest przekazywana poprzez układ dźwigniowy 6 do urządzenia rejestrującego 7 działającego podobnie jak w maszynie o napędzie hydraulicznym.
1.5. WYKRES ROZCIĄGANIA
W trakcie próby rozciągania można zarejestrować w układzie siła F--wydłużenie Al wykres rozciągania. Kształt wykresu zależy od rodzaju materiału. Na rysunku 1.8 przedstawiono typowy wykres rozciągania stali nisko-węglowcj. Na początku próby wydłużenie rośnie wprost proporcjonalnie do siły obciążającej, aż do osiągnięcia tzw. granicy proporcjonalności, czyli
to znaczy granicy stosowalności prawa Hooke’a. Wyznaczenie granicy proporcjonalności oraz granicy sprężystości, która jest nieco większa niż granica proporcjonalności, jest możliwe dopiero przy zastosowaniu odpowiednio czułych przyrządów (tensometrów). Powyżej granicy sprężystości występuje tzw. granica plastyczności Rc [patrz definicje i wzory (1.2), (1.2a), (1.2b)]. Na rysunku 1.8 widoczny jest wyraźnie przyrost wydłużenia próbki przy mniej więcej stałej wartości siły Fe. W momencie osiągnięcia granicy plastyczności na polerowanej powierzchni próbki można dostrzec szereg linii przebiegających pod kątem 45° do osi próbki. Są to linie poślizgów cząstek materiału względem siebie, tzw. linie Liidcrsa. Poślizgi te trwają pewien czas, po czym następuje wzmocnienie materiału. Przy dalszym wzroście siły obciążającej zachodzi znaczne wydłużenie próbki, przy czym widoczny jest wyraźny zanik proporcjonalności między siłą a wydłużeniem.
Po osiągnięciu wartości maksymalnej wartość siły spada. Największa siła Fm, jaka występuje w czasie próby, odpowiada wytrzymałości na rozciąganie Rm [patrz definicja i wzór (1.1)]. Po przekroczeniu siły maksymalnej, przy dalszym wzroście wydłużenia, w najsłabszym miejscu próbka zaczyna się przewężać. Formuje się tzw. szyjka i próbka pęka.
Jeśli siły F występujące w czasie próby rozciągania podzielić przez pole powierzchni przekroju początkowego próbki S0, przyrost zaś długości Al
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
skanuj0010 F RmS0 « 25 000 N. Tak więc dla maszyny, która ma zakresy pracy np. 0 -f- 20 kN, 0 ^ 50 k
CCF20091007 007 (2) O F — R„S, 25 000 N. 1.5. WYKRES ROZCIĄGANIA V Tak więc dla maszyny, która ma za
87582 skanuj0100 (21) Tak więc dla (C2H5)3PS, Z = 2 i M = 12, jednostka asymetryczna jest mniejsza n
skanuj0027 (61) 88 dyrektywa tak ważna dla młodego kapitalizmu. Zapewne nie /jest on — jak o tym bę
201 BADANIA CZYTELNICTWA Tak więc: dla ustalenia wpływu książki na czytelnika nie to jest ważniejsze
Slajd15 Siła parcia - grunt niespoisty (c = 0) Tak więc dla dowolnej głębokości °a = Ka-’--7 Dla r =
Slajd28 Siła odporugrunt niespoisty (c = 0) = KP ■ o-z Kp=tg 45°+^) = - * 7 Tak więc dla dowolnej
Slajd29 Siła odporu - grunt niespoisty (c = 0) °y = KP ■Kp=tg45°+^) °z — - 7 Tak więc dla dowolnej
(2) Dla x>10 F(x)=X>-pi+ P2+ pł-0,7+0,2+0,1-1 O dla x fS —2 Tak więc F(x) = 0,7 dla—2 < x
352 Wojciech Strzelecki, Piotr Pawlak przez niego lub terapeutę treści i poruszanych tematów15. Tak
więcej podobnych podstron