410 411 (6)

410 CifM III. Podstaws makroekonomii

trwały. Natomiast jeśli następuje skokowy wzrost cen pod wpływem działania jednorazowego wstrząsu (np. jednorazowego wzrostu cen dóbr importowanych, zniesienia dotacji czy też podniesienia stawek podatku VAT). po którym poziom cen stabilizuje się. to takiego wzrostu cen nic będziemy traktować jako inflacji. Trzeba stwierdzić jednak, że rozróżnienie inflacyjnego i nicinflacyjnego wzrostu cen w praktyce nic jest łatwe. Po drugie, w naszej definicji stwierdza się. że inflacja oznacza wzrost ogólnego (tj. średniego) poziomu cen. Wynika z tego. że nic każdy wzrost cen jest inflacją. Jeśli podwyżkom niektórych cen towarzyszą odpowiednio wysokie obniżki innych cen. to ogólny poziom cen nie musi wzrosnąć: w tej sytuacji wzrost cen nic ma inflacyjnego charakteru. Aby można było mówić o wystąpieniu inflacji, musi nastąpić wzrost ogólnego poziomu cen. W praktyce ma to miejsce wówczas, gdy rosną ceny większości towarów lub też gdy podwyżki cen niektórych towarów są silniejsze od obniżek cen innych towarów.

Obliczaniem zmian ogólnego poziomu cen w praktyce zajmują się specjalne instytucje (w Polsce GUS). W tym celu konstruuje się wskaźnik cen, będący miarą procentowych zmian wydatków związanych z zakupem pewnego ustalonego zestawu dóbr (tzw. koszyka) w jakimś okresie. Ponieważ przy obliczaniu wskaźnika koszyk dóbr się nic zmienia, zmiany wydatków związanych z zakupem tego koszyka wynikają wyłącznic ze zmian cen. Otrzymany wskaźnik informuje więc o dynamice procesów inflacyjnych.

Przy obliczaniu wskaźnika cen należy rozstrzygnąć dwie kwestie. Po pierwsze, trzeba dokładnie określić asortyment dóbr i usług wchodzących do badanego koszyka. Rozstrzygnięcie to zależy przede wszystkim od tego. z jakiego punktu widzenia chce się analizować inflację: czy z punktu widzenia konsumentów, producentów. sprzedawców czy też z punktu widzenia całej gospodarki. Gdy chce się analizować inflację z punktu widzenia konsumentów, to w koszyku trzeba uwzględnić podstawowe dobra i usługi konsumpcyjne, takie jak: żywność, odzież, mieszkanie. opal, transport, opiekę lekarską. Natomiast przy analizie inflacji z punktu widzenia całej gospodarki do koszyka włącza się wszystkie dobra i usługi wchodzące w skład PKB. W związku z powyższym w praktyce oblicza się różne wskaźniki cen. a w szczególności: wskaźnik cen dóbr i usług konsumpcyjnych, wskaźniki cen hurtowych i detalicznych oraz wskaźnik cen wszystkich dóbr i usług wchodzących w skład PKB (tzw. deflator PKB). Po drugie, przy obliczaniu wskaźników cen należy rozstrzygnąć kwestię, w jaki sposób ważyć ceny poszczególnych dóbr. Oczywiście bezsensowne byłoby zwykle dodawanie cen dóbr wchodzących do koszyka i dzielenie ich przez liczbę dóbr lub też ich ciężar. Przy konstruowaniu wskaźnika cen każde dobro czy też usługa jest ważone zgodnie z jego ekonomicznym znaczeniem. Jako wagi najczęściej stosuje się udziały wydatków na poszczególne dobra i usługi w wydatkach ogółem w okresie wyjściowym¹.

Przy obliczaniu wskaźnika ccn korzystamy z formuły:

Htt, - M°j. (15.1)

gdzie: Wsk_t - wskaźnik cen: c,₀ - cena dobra bądź usługi i w okresie /«; c,i - cena dobra (usługi) i w okresie lu_l0 - waga przypisana dobru (usłudze) i, określona najczęściej przez udział dobra (usługi) i w ogólnych wydatkach w okresie i-: n - liczba dóbr. Uzyskany wynik wskazuje, jaki procent poziomu cen z okresu / stanowią ceny z okresu t_x.

Tablica 15.1

Przykład obliczania wskaźnika cen dóbr konsumpcyjnych

Dobra wchodzące w skład koszyka dóbr	Relacja ceny w okresie /, do ceny w okresie f„ (k)	Waga mierzona udziałem w wydatkach w okresie i, (•O	Iloczyn (S) -• ^,0°
Chleb	1 -S	0.1	15
Odzie/	1.0	0.2	20
Mieszkanie	1*	0.4	72
Pozostałe	1.5	0.3	45
Wskaźnik een			Z - 152

Tablica 15.1 zawiera hipotetyczne dane liczbowe oraz niezbędne obliczenia przy kalkulacji wskaźnika cen dóbr konsumpcyjnych. Zakładamy, że koszyk dóbr i usług konsumpcyjnych składa się z czterech rodzajów dóbr chleba. odzieży, mieszkania oraz dóbr i usług pozostałych. Jak wynika z tablicy, ceny odzieży, której udział w wydatkach ogółem wynosił 02, nic uległy zmianie w okresie f, w porównaniu z okresem to: ceny innych dóbr wzrosły w badanym okresie. Ogólny wskaźnik cen ukształtował się na poziomie 152. Znaczy to. iż poziom cen koszyka dóbr i usług konsumpcyjnych w okresie fi stan<»wił 1525? poziomu cen tego koszyka w okresie to. Innymi słowy, poziom cen dóbr i usług koasumpcyjnych podniósł się między okresami i₀ i fi o 52^c/<.

W statystycznych analizach procesów inflacyjnych wykorzystywany jest powszechnie wskaźnik stopy inflacji, określający procentowy wzrost ogólnego poziomu cen w ciągu roku. W polskiej praktyce statystycznej oblicza się stopę inflacji w dwojaki sposób: (1) porównując ogólny poziom cen z roku fi z analogicznym poziomem cen z roku f,« przy czym bierze się tutaj pod uwagę wskaźniki przeciętne dla 12 miesięcy w roku; oraz (2) porównując ogólny poziom cen z grudnia roku f, z ogólnym poziomem cen z grudnia roku /«. Wskaźniki stopy inflacji obliczone tymi metodami nie są zazwyczaj identyczne, co jest związane z niejednakową dynamiką wzrostu cen w poszczególnych miesiącach*'.

Takie wskaźniki. wykorzystujące w charakterze wag udziały wydatków na poszczególne dobra z okresu wyjściowego (bazowego), nazywa się wskaźnikami (indeksami) Laspeyresa. Natomiast wskaźniki wykorzystujące wagi z okresu końcowego nazywa się wskaźnikami Paaschcgo.

^: Na przykład ogólny pumom cen dóbr konsumpcyjnych winni w Polsce w 1995 r. o 27.8‘‘r. jcili porównywać 1995 r. z 1994 r.. oraz o 21,6^ri. jcili porównywać wskaźniki z grudnia 1995 r. i grudnia 1994 r. Por. ..Biuletyn Statystyczny" 1996. nr 3. GUS. Warszawa. *. 98.